بریده‌هایی از کتاب به احترام آفتاب (چهل شعر درباره امام زمان (عج) برای نوجوانان)

این روزها که می گذرد، هر روز در انتظار آمدنت هستم! امّا با من بگو که آیا، من نیز در روزگار آمدنت هستم؟

نور امید خسته ها هستی داروی دل شکسته ها هستی روزی از راه کعبه می آیی تا که درهای بسته بگشایی بهتر از حرف این و آن هستی مهدی صاحب الزّمان هستی

باز او را همه هی صدا می کنند چشمشان را به اشک آشنا می کنند *** هی صدا می کنند: «پس کجا مانده ای؟ مهربانا! چرا بی صدا مانده ای؟ *** منتظر مانده ایم تا بیایی زِ راه تا که گل بشکفد جای خارِ گناه »

دست هایم پر شده از پینه های انتظار گفته بودی خواهم آمد وقت لبخند بهار من صبورم صبر امّا ناشکیبی می کند شاید او هم با دلِ تنگم غریبی می کند در سکوتم جاری است آهنگ پاک یاد تو لحظه هایم پر شده از تیک تاک یاد تو

اگر آیی! به تندی می گریزد ز رخسار جهان رنگ غم و درد

جان ما قربان تو ای عزیز فاطمه

«کسی ز راه می رسد.»

این روزها که می گذرد، هر روز در انتظار آمدنت هستم! امّا با من بگو که آیا، من نیز در روزگار آمدنت هستم؟

تو سرفصلی، تو آغازی پر از رمزی، پر از رازی تو شعر خوب پروازی

برای یک شب تلخ زمستان تو شیرینی یک روز سپیدی برای لحظه های نا امیدی بیا... زیرا که تو تنها امیدی

تو خوب و مهربانی تو صاحب الزّمانی تو آخرین ستاره میان آسمانی *** دل زمین برایت همیشه بی قرار است بیا که با تو دنیا برای ما بهار است

اگر آیی! شب تاریک گردد به بام آسمان دریای آبی ز شوق دیدنت آرام آرام شود مانند روزی آفتابی

در این سکوت لحظه ها که غم گرفته لحظه لحظه ی مرا ببین چقدر تشنه ام به جرعه های یک صدای آشنا مرا بخوان صدای تو صدای خوب بودن است

چه می شود دل مرا صدا کنی دل مرا از این سکوت لحظه ها جدا کنی