بریده‌هایی از کتاب خلاقیت و نوآوری

یک فرد خلاق باید هر لحظه را، با دیدۀ غنیمت زندگی و تبدیل آن لحظه به لحظۀ خلاق بنگرد.

. دکتر ویلارد هنری داو که با بیرون آوردن منیزیوم از اقیانوس‌ها، به پیروزی در جنگ جهانی دوم کمک کرد، از اینکه او را جادوگر علم نامیدند بسیار ناراحت شد. بر طبق گفتۀ وی، «نبوغ» چیزی غیر از کوشش فراوان نیست.

بسیاری از افراد وقتی که با شکست روبه‌رو می‌شوند، خیلی زود به استعداد خود شک می‌برند. در صورتی‌که نخست، باید این سؤال را از خود بکنند: آیا تلاش و کوشش لازم را به کار برده‌اند یا خیر؟

در یک طبقه‌بندی، افراد به سه گروه تقسیم می‌شوند: ۱. آنان که فکر خود را به کار می‌اندازند و ریاضت فکری می‌کشند. ۲. آنان که تظاهر به فکر کردن می‌کنند. ۳. آنان که هیچ‌یک از دو کار بالا را انجام نمی‌دهند.

قدرت خلاقیت انسان که پشتوانۀ تجربه، تمرین و دانش را در پی خود دارد، می‌تواند روز به روز و سال به سال افزایش یابد.

ضرب‌المثلی است که می‌گوید: «اگر تا چهل سالگی نام خود را ثبت نکردید، شمشیر خود را غلاف کنید.» ا

اکنون این سؤال مطرح می‌شود که آیا جوانان خلاقیت بیشتری دارند یا پیران؟ دلایلی وجود دارد که جوانان خلاق‌ترند، چون انرژی بیشتری دارند، انگیزۀ پیشرفت در آنان بسیار بالاست، قدرت جسمی بیشتری دارند و درصد کنجکاوی و تجسس آنها زیاد است. در مقابل، دلایل و نمونه‌هایی وجود دارد که پیرمردان و پیرزنان از جوانان خلاق‌ترند، زیرا دانش بیشتر و تجربه زیادی دارند و دربارۀ پدیده‌های مورد علاقه، تمرین‌های بیشتری انجام داده‌اند. این دیدگاه طرفداران بیشتری دارد.

افرادی که میل به خلاقیت دارند، اگر فضای فیزیکی مناسب نداشته باشند، نمی‌توانند استعدادهای خود را بروز دهند.

فرد در فضای عقلانی مطلوب، برای یادگیری بیشتر برانگیخته می‌شود. در او انگیزه ایجاد می‌شود. فقط به اطلاعات تخصصی بسنده نمی‌کند و سعی دارد مفاهیم بیشتری، فراتر از تخصص و رشتۀ خود بیاموزد.

اگر در محیط خانواده ترس از این داشته باشید که اگر حرفی بزنید و یا کاری انجام دهید تحقیرتان خواهند کرد، به‌طور قطع میل به رفتارهای خلاق در شما سرکوب خواهد شد. دیگر ابراز وجود نخواهید کرد و به‌تدریج استعداد بالقوۀ خود را در محیط خانواده از بین خواهید برد.