بریده‌هایی از کتاب دو مسلمان در محضر کی‌یرکه‌گود (رمان فلسفی به شیوۀ کی‌یر که‌گود)

یک مردم‌شناس هندی گفته علت بینش تک‌بعدی دانمارکی‌ها بر روی چیزها این است که سرزمین‌شان صاف و هموار است. چون وقتی کوهی نباشد که آدم‌ها روی آن بروند و اطراف را از ابعاد مختلف تماشا کنند، در بلندمدت نوعی روحیۀ تک‌بعدی در ناخودآگاه جمعی خود عمل می‌آورند. این هم حقیقتی دیگر.

دانمارکی‌ها باید از روس‌ها خیلی ممنون باشند، چونکه دو بار کشور آن‌ها را نجات داده‌اند. بار اول زمان جنگ دوم جهانی، که باعث شدند آلمانی‌ها این کشور اشغالی را ترک کنند، و بار دوم که با اضمحلال خودشان باعث شدند عمو سام دیگر مجبور نشود دهقان را قربانی کند!

اگر روس‌ها آلمان را شکست نداده بودند و نازی‌ها با پای خود از دانمارک بیرون نرفته بودند، حالا دانمارک کجا بود و چه نام داشت؟ کسی نمی‌داند.

دانمارک ملتی است با یک وجب خاک، و یک دریا عقده. می‌گویید نه، به نقشه نگاه کنید! (ذره‌بین یادتان نرود!) بعد هم می‌گویند چرا مردم دنیا ما را نمی‌بینند، درحالی‌که بنیانگذاران تمدن دنیا ما بودیم!

وقتی یک دانمارکی زنش را کتک می‌زند دلیلش این است که مشکلات اجتماعی یا روانی دارد، بیکار است یا اصلاً شعور ندارد. اما اگر مسلمان زنش را بزند دلیلش این است که اسلام این‌طور گفته است! وقتی دانمارکی زیر پوشش کمک‌های نقدی می‌افتد، دلیلش بیکاری و بدشانسی اوست، اما خارجی مشابه او قصدش سوءاستفاده از سیستم است، تنبل است و یا اصلاً برای گرفتن کمک‌های نقدی به دانمارک آمده!

یکی از این افراد، که همۀ خارجی‌ها باید به احترامش کلاه از سر بردارند، بشی قریشی پاکستانی است که سال‌ها علیه رسانه‌ها و سیاست رسمی کشور در مورد خارجی‌ها جنگید. به همین خاطر هیچ‌کس مثل او از سوی رسانه‌ها سرزنش و سرکوفت نشد، و علیه هیچ‌کس به اندازۀ او جوسازی و پرونده‌سازی نکردند. طوری که بالاخره مجبور شد سیاست را کنار بگذارد.

خارجی‌هایی که به‌نوعی دانمارکی‌ها را تأیید می‌کنند همه جا قدم‌شان روی چشم است! این‌ها در رسانه‌ها بعنوان خارجی‌های نمونه معرفی و از سوی مردم استقبال می‌شوند. ناصر خدر، که حالا برای ورود به پارلمان دورخیز کرده، نمونه‌اش است. این مهاجر سوری نه فقط تصدیق کرده که دانمارکی‌ها قوم برگزیدۀ خداوند بر روی زمین‌اند، بلکه تمام اتهامات و پیش‌داوری‌هایی که راسیست‌ها و ح. م. د. علیه مسلمان‌ها در دستور روز گذاشته‌اند را تمام و کمال تأیید کرده است، حتی چیزی هم بیشتر.

خلاصه دانمارکی‌ها ملی‌گراهایی دوآتشه‌اند و این آتش قبل از هر چیز دامن خارجی‌ها را می‌گیرد، چون‌که این‌ها جزو ملت نیستند. به همین دلیل است که همیشه قربانی سازش‌ها، زدوبندهای سیاسی و منافع گروهی دیگران می‌شوند، چیزی که بارها خود مردم هم به آن اذعان کرده‌اند.

ما ایرانی‌های مقیم غرب روحیات مردم همان کشوری را اخذ کرده‌ایم که آن‌جا زندگی می‌کنیم. در فرانسه ما بیشتر به روحیات اصیل خودمان نزدیک شده‌ایم، خونگرم و جمعی و معاشرتی. در انگلیس کمی خشک و رق ولی اهل مذاح شده‌ایم، در آلمان چارچوب‌دار و کیفیت‌آگاه، در آمریکا خیال‌پرور و پول‌دوست، و در سوئد کارکن و فروتن. او اما در مورد ایرانی‌های دانمارک چیزی ننوشته بود، به همین خاطر برایش نوشتم که ما در دانمارک ملی‌گرا و راسیست شده‌ایم!

مردم خوب بلدند تمام “بدبختی‌های” دیگران را زیر ذره‌بین بگذارند، اما وقتی به خودشان می‌رسند همان بدبختی‌ها در نظرشان خوب جلوه می‌کند، چون دانمارکی است! خشونت، فساد، مواد مخدر، الکلیسم، پورنو کودکان، تجارت زن، خلافکاری، رسوائی سیاسی، ضعیف کشی و غیره و غیره تا جایی که به جامعۀ دانمارک مربوط می‌شود، طبیعی، آشنا و عادی است، در نتیجه مهم هم نیست، چون‌که همیشه همین‌طور بوده است! ولی وقتی بچۀ یک خارجی در اتوبوس خط‌واحد بادی درمی‌کند، دی ار فوری تمام برنامه‌هایش را قطع می‌کند و خبر آن را بعنوان بریکینگ نیوز به اطلاع ملت دانمارک می‌رساند!