بریده‌هایی از کتاب تسوکورو تازاکی بی‌رنگ و سال‌های زیارتش

بعضی فکرها هستند، حالا هرچه که هستند، دوست داری فقط مال خودت باشند.

"چیز دیگری هم که از کارکردن برای بقیه یاد گرفتم، این بود که اکثر آدم‌های دنیا هیچ مشکلی با دستور شنیدن ندارند. راستش خیلی هم خوشحال می‌شوند که بکن نکن بشنوند. ممکن است غر هم بزنند ولی احساس واقعی‌شان این نیست. فقط عادت کرده‌اند غر بزنند. اگر بهشان بگویی خودشان فکر کنند، تصمیم بگیرند و مسئولیتش را هم بپذیرند، گیج و ویج می‌مانند. پس به این نتیجه رسیدم که می‌توانم ازش یک کار و کاسبی درآرم. ساده است.

درد است که باعث رشد تفکر می‌شود. این موضوع ربطی به سن و سال ندارد

طولی نکشید که بوی تازه قهوه در آپارتمان پیچید- بویی که شب را از روز جدا می‌کند.

درد است که باعث رشد تفکر می‌شود. این موضوع ربطی به سن و سال ندارد

بدن آدمیزاد این قدر شکننده است. سیستم پیچیده‌ای است که می‌تواند با یک چیز خیلی پیش پا افتاده از کار بیفتد، و در بیشتر موارد، وقتی از کار افتاد، به سادگی سرپا نمی‌شود.

«هر آدم زنده‌ای شخصیت دارد. فقط شخصیت بعضی از آدم‌ها بیشتر از بقیه توی چشم است.»

می‌توانی خاطراتت را مخفی کنی، آن‌ها را سرکوب کنی اما نمی‌توانی تاریخی که باعث آن‌ها شده را پاک کنی." سارا مستقیم به چشم‌هایش خیره شده بود"دست کم لازمه که آن را به یاد بیاوری. تو نمی‌توانی گذشته را پاک کرده یا تغییر دهی. مثل این می‌ماند که خودت را نابود کنی."

آدم‌هایی هم که جان سالم به در می‌برند یک وظیفه‌ای دارند. وظیفه‌ی ما این است که همه‌ی زورمان را بزنیم که به زندگی ادامه بدهیم. ولو زندگی بی‌عیب و ایراد هم نباشد.

بعضی چیزها توی زندگی آن قدر پیچیده‌اند که به هیچ زبانی نمی‌شود توضیح‌شان داد.