بریده‌هایی از کتاب چاره کمرویی، قدرت اراده، دقت

افراد زود رنج، بی‌ثبات و ضعیف فاقد اراده‌اند و همانند سنگریزه‌های ته رودخانه خود را تسلیم حوادث می‌کنند، تا بدون هیچ اراده‌ای در جهت جریان آب حرکت کنند

فرد کمرو چشم‌های خود را بر روی واقعیت می‌بندد و اسیر افکار واهی تخیلات خود می‌شود. و در خود معایب و نقائصی می‌بیند که فاقد آنها است؛ خود را قربانی ارزیابی‌های غیرمنصفانه‌ای احساس می‌کند که همنوعش به او نسبت نمی‌دهد. چنین فردی در اشتباه است. بدون آن که به فروتنی و تواضع شباهتی داشته باشد، فرد کمرو از نوعی زمینه غرور و تکبر پنهانی برخوردار است که ناراحتی او را تشدید می‌کند. اگر کمی بیشتر متواضع بود و از فروتنی بیشتری برخوردار بود. آیا در برابر لبخند خیالی به خود می‌لرزید؟

دیگران تصور می‌کنند که افراد کمرو فاقد جرأت و احساس می‌باشند، در حالی که سرشار از جرأت و احساس می‌باشند؛ ولی نمی‌توانند گنجینه روح مطنطن و پراحساس خود را نشان بدهند

برای خود هدف‌های مخصوصی در نظر بگیرید تا ساعات فراغت خود را پر کنید

طبیعی‌تر از بیان احساسات خود چیزی وجود ندارد. به راحتی شاهد گرایش و قدردانی خود هستم. از من جملات و کلمات دوستانه انتظار دارند؛ این کلمات و جملات را با میل گوش می‌کنند و من آنها را با خوشحالی بیان می‌کنم.

منظور از «ساعات پوچ» اوقاتی از روز است که صرف کار شخصی شما نمی‌شود.

احساسات و امیال ما شبیه بادی است که، خرمن کاهی را که کشاورز به زحمت جمع‌آوری کرده به هوا می‌پراکند ولی اگر به بادبان کشتی به‌خورد آن را به ساحل می‌رساند