بریده‌هایی از کتاب تمام راه پر است از چراغ چشمانم

بدون واهمه، یک شب بیا به خانه‌ی من تمام راه پُر است از چراغ چشمانم!

ما میوه‌ی کالیم، - که بر روی درختیم می‌چیندمان دست اجل، - وقتِ رسیدن

زندگی بازی نیست زندگی، برگ پژمرده‌ی پاییزی نیست زندگی، بوته‌ی خشک کویر ریشه‌ی پوک درخت، خزه‌ی خیس قنات، یا کلوخ لب جوی، خس و خاشاک بیابان‌ها، نیست زندگی، زیستن است

لحظه‌ها می‌گذرند تا کی از حادثه باید ترسید؟ لحظه‌ها می‌گذرند چشم و دستِ من و تو، تشنه‌ی یکدگرند همچو باران و کویر مثل باران باشیم و بباریم، بباریم آن‌قدر تا پَلَشتی و پلیدی‌ها محو گردد همه از روی زمین صبح، خورشید بتابد روشن چهره‌ی شهر، پُر از گل گردد تا کی از حادثه باید ترسید؟ لحظه‌ها را دریاب

به قدر بخشش خویش - از درخت، میوه بخواه!

کویر، تشنه‌تر از من نیست کسی نیامده تا آفتاب چشمانم

جایی برای گریه کردن هم ندارم کو شانه‌ای تا بر سرِ آن سر گذارم؟

بدون واهمه، یک شب بیا به خانه‌ی من تمام راه پُر است از چراغ چشمانم!

سیمرغ از این‌که مانده‌ام این‌جا، عجیب دلتنگم بیا و رنگ بزن بر جهانِ بی‌رنگم! شکستنی‌ترم از شیشه و نسیم سحر مزن به صورتِ جان سیلی و مزن سنگم برای ماندن و رفتن از این هوای غریب همیشه با دل درویش خویش در جنگم خوشا ستاره و باران خوشا سرودِ نسیم کجاست شوخی چشم تو تا کند شنگم تو آب و آتش و آئینه‌ای من اما آه به درک چشم تو ای مهربان‌ترین، منگم رفیع‌تر ز حد کوه قاف و سیمرغ است مکان عاشق و معشوق و من ببین لنگم کویر و وحشت ماراست و تشنگی و سراب چه‌گونه دست دهد وصل دوست؟ دلتنگم