بریده‌هایی از کتاب سیزده دلیل برای اینکه ... (ویراست جدید)

الکس، این نوار درباره‌ی این نیست که چرا کاری رو کردی که دلت خواسته بود. درباره‌ی تأثیر کاریه که کردی. واضح‌تر این‌که، درباره‌ی تأثیریه که رو من گذاشت.

دیدن دعوای پسرها که به‌هم مشت می‌زدن تا کسی فکر نکنه بچه‌ننه هستن برای من سخت بود. اعتبارشون براشون مهم‌تر از صورت‌شون بود.

متأسفانه، آدم نمی‌تونه دست به انتخاب بزنه و دقیقاً یه نقطه رو نشونه بگیره. وقتی با زندگی آدم‌ها بازی می‌کنین، با کل زندگی‌ش بازی کردین.

«کلی، لازم نیست همه‌ش مراقبم باشی.» ولی من مراقبت بودم، هانا. خودم می‌خواستم. می‌تونستم کمکت کنم، ولی هر بار که جلو می‌اومدم، پسم می‌زدی. صدای هانا رو می‌شنوم که باز می‌گه: «پس چرا بیش‌تر سعی نکردی؟»

چند بار این‌جا ایستاده بودم و به این فکر می‌کردم که هانا بیکر منو دوست نداره؟ نمی‌دونستم چه حسی به من داره. اصلاً نمی‌دونستم واقعاً کی بود. فقط هرچی دیگران گفته بودن باور کردم. می‌ترسیدم اگه بفهمن هانا رو دوست دارم همین چیزها رو درباره‌ی منم بگن.

می‌خواستم دکمه‌ی خاموش‌کردن واکمن رو بزنم و کل گفت‌وگو رو به عقب برگردونم. برگردم به گذشته و هشدار بدم. نمی‌شه گذشته رو از نو نوشت.

گاهی هیچ کاری از دست آدم برنمی‌آد، جز این‌که فراموش کنه

گمون کنم مسئله دقیقاً همینه. هیچ‌کی دقیقاً نمی‌دونه چه تأثیری رو زندگی بقیه داره. خیلی وقت‌ها اصلاً خبر نداریم.

اگه بتونین فکرهای بقیه رو بشنوین، چیزهایی رو می‌شنوین که واقعی هستن و چیزهایی که کاملاً بی‌ربطن و اصلاً نمی‌فهمین کدوم‌شون کدومه. دیوونه می‌شین. کدومش راسته؟ کدومش نیست؟ هزار فکر هست، ولی اصلاً یعنی چی؟

معمولاً وقتی تصور عمومی از یه نفر عالیه، آدم باید منتظر باشه که اون تصویر از هم بپاشه. همه منتظرن که با یه اشتباه حیاتی خودش رو نشون بده.