بریده‌هایی از کتاب من و کتاب

مثلاً بیست دقیقه تبلیغات گوناگون تلویزیون را تماشا می کنیم، برای اینکه منتظر فیلمی هستیم که می خواهیم آن را ببینیم؛ درحالی که اگر این بیست دقیقه را کتاب بخوانیم، چند ده صفحه کتاب خواهیم خواند و چقدر مطلب یاد می گیریم؛ اما نمی خوانیم!

باید کتاب را در جیبش داشته باشد و تا یک جا بی کار نشست، مثل اتوبوس، تاکسی، مطب پزشک، اداره، در دکان وقتی که مشتری نیست، در خانه به هنگام اوقات فراغت، کتاب را دربیاورد و بخواند.

من اگر بدانم هر روز یک ساعت باید حرف بزنم و نتیجه اش این باشد که مردم کتاب خوان بشوند، حاضرم روزی یک ساعت و نیم حرف بزنم!

، احساس می کنم که اگر انسان بخواهد در زمینهٔ معنوی و فرهنگی تر و تازه بماند، جز رابطهٔ با کتاب، که مثل رابطهٔ با جویبار، دائمی و در جریان است و مرتب تازه هایی را در اختیار انسان می گذارد، چاره ای ندارد.

در دنیا کتاب جیبی اساساً برای این به وجود آمد که مردم کتاب خوان بشوند؛ یعنی کتاب را در جیبشان بگذارند و مثلاً هنگامی که به قطار زیرزمینی یا اتوبوس سوار می شوند، آن را باز کنند و بخوانند. این کاری است که اگر باب شود، بسیاری از وقت های مرده، زنده خواهد شد.

در جلد اول آن کتاب، مناظر شهوانی عشق بازی های بیهوده، بدون اینکه ماجرای اصلی رمان هم به آن نیازی داشته باشد، به وسیلهٔ نویسنده، خیلی زیاد تفصیل داده شده بود. مترجم می توانست خیلی از این ها را حذف کند. مترجم قسم نخورده که هر مطلبی را که نویسنده نوشت، عین آن را بیاورد؛ می تواند بگوید که ما در اینجا به دلیلی که مناسب نبود، ده صفحه یا پنج سطر را حذف کردیم؛ این هیچ مانعی ندارد.

کاری کنید که مردم کتاب خوان بشوند.

رمان، می ماند و گسترش هم دارد و تبیین و توصیف فوق العاده و ریز هم دارد. شما این خصوصیات را در کدام هنر دیگر می توانید پیدا کنید؟ این خصوصیات نه در موسیقی هست، نه در سینما هست، نه در تئاتر هست، نه در شعر هست. اصلاً نمی شود شبیه رمان چیزی پیدا کرد؛ هم ترجمه می شود، هم همه جا می رود، هم می ماند، هم کهنه نمی شود.۱۰

بایستی کتاب خوانی را برای خودمان عادت قرار بدهیم.

کتاب، دروازه ای به سوی جهان گستردهٔ دانش و معرفت است و کتاب خوب، یکی از بهترین ابزارهای کمال بشری است