بریده‌هایی از کتاب سونات کرویتسر

در دادگاه از من در مورد نحوه‌ی قتل همسرم و اینکه با چه وسیله‌ای او را کشتم سؤال کردند. عجب احمق هایی، فکر می‌کردند من او را پنجم اکتبر با چاقو به قتل رساندم. نخیر، او را خیلی قبل‌تر کشته بودم. درست به همان نحوی که آنان اکنون در حال کشتن همسرانشان هستند.

زندگی در شهر برای مردم غمگین ساده‌تر است. در شهر می‌توان صدها سال بدون دانستن این مطلب که مدت‌ها پیش مرده‌ایم زندگی کنیم.

زندگی در شهر برای مردم غمگین ساده‌تر است. در شهر می‌توان صدها سال بدون دانستن این مطلب که مدت‌ها پیش مرده‌ایم زندگی کنیم. خوب در زندگی شهری هیچ گاه فرصتی برای تنها شدن با وجدانمان نداریم و همیشه سرمان شلوغ است. کار، زندگی اجتماعی، حفظ سلامتی، پیش گرفتن هنر، توجه و رسیدگی به سلامت فرزندان و بالاخره تربیت و آموزش آنان از ملزومات زندگی شهری هستند که شما را احاطه می‌کند.

آن موضوعی که مردم از آن غافل هستند این است که ازدواجِ بدون عشق اصلا ازدواج نیست. عشق تنها عنصری است که به ازدواج تقدس می‌بخشد و تنها ازدواجی یک پیوند حقیقی محسوب می‌شود که با عشق تقدس یابد.

وقتی ما مردان درباره‌ی آزادی و حقوق زنان صحبت می‌کنیم درست مثل آن است که آدمخواران به هنگام فربه ساختن اسیرانشان و آماده کردنشان برای خوردن به آنها اطمینان دهند که نگران آزادی و حقوقشان هستند.

زنان حتی از حقوقی که برای مردان مسلم است بی‌بهره اند. به این جهت برای جبران این عدم تساوی حقوق از شهوت مردان بهره می‌گیرند و آنچنان او را با کمک گرفتن از هوس رانی هایش تحت تاثیر قرار می‌دهند که گرچه به ظاهر این مرد است که انتخاب می‌کند اما در حقیقت امر زن انتخاب کننده‌ی اصلی است و هرکه را که بخواهد به سوی خود جذب می‌کند. خلاصه به محض اینکه در استفاده از این تکنیک زنانه تبحر پیدا کنند دیگر از آن سوءاستفاده می‌کنند و به قدرت بسزایی در سلطه به مردان دست پیدا می‌کنند.

او می‌داند که حرف‌های ما مردان در مورد احساسات پاک و رفیع تماما دروغ است و آنچه که به‌راستی به دنبال آن هستیم اندام و زیبایی آنان است، به همین جهت حتی بدترین رفتارهای بی‌رحمانه و زشت آنان را به فراموشی می‌سپاریم اما آنچه که هرگز قادر به چشم پوشی از آن نیستیم لباسی زشت و بدسلیقه است.

این پندار که زیبایی برای زن فضیلت است آنچنان چرند است که انسان را متعجب می‌سازد. اما براستی ممکن است زنی زیبا حرف‌های احمقانه‌ای به زبان آورد اما با این حال ما مردان همچنان به او گوش می‌سپاریم و نه تنها متوجه‌ی حماقت آن سخنان نمی‌شویم بلکه در نظرمان هوشمندانه هم جلوه می‌کند.

حتی اگر همسرم به من خیانت نکند در دل طالب آن است و همین که این مسأله را می‌دانم اوضاع خراب‌تر می‌شود

دلیل بردگی نامیدن این وضعیت زنان چیزی جز خواسته‌ی مردان به جهت بهره بردن از زن به عنوان ابزار لذت نیست طوریکه حتی این گمانشان را شایسته هم می‌دانند. خوب، بنابراین به زن آزادی می‌دهند، آنان را از هر نوع تساوی حقوقی با مردان بهره مند می‌سازند اما همچنان به او به چشم وسیله‌ای برای لذت می‌نگرند. بر همین اساس هم او را در کودکی پرورش می‌دهند و بعدها هم نقش او در افکار عمومی به همین منوال شکل خواهد گرفت. اینگونه است که هنوز هم زن همان برده‌ی تحقیر شده و مرد همان برده دار مفسد باقی می‌ماند. آنان ورود زنان به دانشگاه‌ها و مجامع قانون گذاری را مجاز دانسته اما هنوز هم به او به چشم یک ابژه‌ی جنسی می‌نگرند

هرگاه با یکدیگر تنها می‌شویم به سختی حرفی برای گفتن پیدا می‌کنیم. حتی دچار نوعی زحمت طاقت فرسا می‌شویم. ما هم به محض اینکه حرفی به ذهنمان می‌رسید بیان می‌کردیم و دوباره ساکت می‌شدیم و سعی می‌کردیم تا موضوع دیگری برای گفت گو پیدا کنیم اما هیچ موضوعی برای صحبت با یکدیگر نداشتیم. هرچه را که باید در موردش صحبت می‌کردیم مثلا در مورد نقشه‌ها و برنامه‌های زندگی آینده یمان پیش از این گفته بودیم و خوب آیا دیگر حرفی باقی مانده بود؟

سیگارها را یکی بعد از دیگری روشن کردم تا کمک کند هوشیاری ذهنم کاهش یابد و از اندیشیدن به مشکلات دست بکشم.

ماه عسل امری شرم آور، منفور، نوعی تجارت شاعرانه و بیش از هر چیزی به طرز غیر قابل تحملی کسالت آور است. این مسأله درست چیزی شبیه حسی است که هنگام یاد گرفتن سیگار کشیدن تجربه کردم. حالت تهوع داشتم، بزاق دهانم ترشح می‌شد اما آن را قورت می‌دادم و وانمود می‌کردم که از سیگار کشیدن لذت می‌برم. لذت سیگار کشیدن هم مثل همین لذت ماه عسل است. یعنی اگر لذتی هم باشد، از بین خواهد رفت و ماندگار نیست. یک زن و شوهر هم اگر دنبال لذت بردن از آن هستند باید ابتدا خود را غرق این فساد کنند.

تحصیلات حاصلی جز ابلهی یا نادانی ندارد.

همه‌ی این بدبختی‌ها نتیجه‌ی افزایش سطح دانش و تحصیلات مردم است.

براستی برده داری چیست؟ بهره بری عده‌ای از نیروی اکثریت. پس اگر خواهان توقف این برده داری هستیم مردم باید از به کارگیری اجباری دیگران دست بکشند و باید به آن به دید ارتکاب گناه و یا حداقل عملی شرم آور بنگرند، اما در عوض تنها کاری که می‌کنند تغییر شکل برده داری است. آنها برده داری را به روالی درآورده‌اند که دیگر مستلزم خرید و فروش بردگان نیست و به‌راستی خود را قانع می‌سازند که برده داری دیگر از بین رفته است. اما مگر نمی‌بینند و شاید نمی‌خواهند ببینند که این عمل همچنان ادامه دارد زیرا که آدمی همواره به لذت بردن از بهره برداری از نیروی دیگران علاقه مند است و مرتبا به این گمان که این عمل از جانب آنان کاملا قانونی و عادلانه است پافشاری می‌ورزند و تا زمانی هم که چنین عقیده‌ای پا برجا است، افرادی هم وجود دارند که قدرتمندتر و حیله گرتر از دیگران باشند و بتوانند آنان را به بردگی وادارند. همین وضعیت در مورد آزادی زنان هم صدق می‌کند.

زندگی در شهر برای مردم غمگین ساده‌تر است. در شهر می‌توان صدها سال بدون دانستن این مطلب که مدت‌ها پیش مرده‌ایم زندگی کنیم.

وقتی چرخه‌ی افکارتان در کشاکش مشکلات لاینحل زندگی به گردش در می‌آید چاره‌اش فقط سیگار است.

در جامعه‌ی ما از وجدان اخلاقی خبری نیست. مگر وجدانی- البته اگر بشود نام آن را وجدان گذاشت- که از سوی عقیده‌ی اجتماعی و قوانین جنایی ارائه می‌شود و هنوز نقض نگشته است.

با وجود تمام این فعالیت‌ها و دل مشغولی‌ها باز هم زندگی بیش از اندازه پوچ و بیهوده است. بله، این روش زندگی ما آدم‌ها است. روشی که به مدد آن درد و رنج ناشی از همزیستی کنار یکدیگر را بسیار کمتر احساس می‌کنیم.