بریده‌هایی از کتاب گزینه ب

ما باید چیزی را که به خاطرش سپاسگذار و قدردان هستیم نیز ذکر کنیم. ما همچنین دعا خواندن را به قبل از صرف شام اضافه کردیم. گره زدن دستهای‌مان به یکدیگر و شکرگذاری خداوند به خاطر غذایی که می‌خوریم باعث می‌شود شکرگذار تمام نعمت‌هایی باشیم که در روز نثارمان می‌شود. اذعان و تصدیق نعمت‌ها و رحمت‌های الهی به خودی خود یک موهبت است.

تاب‌آوری از اعماق درون ما و از حمایت‌های بیرونی نشئت می‌گیرد. تاب‌آوری از قدردانی ما نسبت به خوبی‌های زندگی‌مان و پذیرفتن سختی‌ها نشئت می‌گیرد؛ از بررسی اینکه ما چگونه اندوهمان را پردازش می‌کنیم و پذیرش آن اندوه. گاهی کمتر از آنچه فکر می‌کنیم روی خودمان کنترل می‌کنیم. گاهی هم کنترل بیشتری روی خودمان و شرایط داریم. من یاد گرفته‌ام وقتی زندگی انسان را پایین می‌کشد، می‌توانیم پاها را به کف بکوبیم و بالا بیاییم، سطح را بشکافیم و باز هم نفس بکشیم.

وقتی انسان‌ها عاشق می‌شوند، حتی جروبحث‌ها هم باعث نزدیک‌تر شدن دو طرف به هم می‌شوند. (۲۴) بعد، کم‌کم همه از دوران ماه عسل عشقشان بیرون می‌آیند و عادی‌ترین مسائل هم باعث ناراحتی می‌شود.

رشد پس از سانحه دارای پنج شکل مختلف است: یافتن قدرت شخصی؛ رسیدن به حس قدردانی؛ شکل دادن روابط عمیق‌تر؛ کشف معنا و مفهوم بیشتر در زندگی و دیدن فرصت‌های جدید.

پس از نسل‌کشی ۱۹۹۴ در روآندا که باعث کشته شدن هزاران شهروند غیرنظامی شد، روان‌شناسان برای ارائهٔ خدمات درمانی روانی به اردوگاه‌های پناهندگان در تانزانیا رفتند. (۲۸) آن‌ها متوجه شدند که برای حمایت از گروه‌های آسیب‌پذیر، توانمندسازی جمعی مؤثرتر از درمان افراد است. اردوگاه‌هایی که بیشترین تاب‌آوری را داشتند شبیه روستا سازماندهی شده بودند؛ شورا، فضای گفت‌وگو برای جوانان، زمین فوتبال، مکانی جهت سرگرمی و همچنین عبادتگاه داشتند.

همهٔ ما معمولاً امید را مسئله‌ای شخصی می‌دانیم که فرد در مغز و قلب خود احساس می‌کند. اما انسان‌ها می‌توانند با هم و دست در دست هم باعث خلق امید شوند. با خلق یک هویت مشترک، افراد می‌توانند گروهی تشکیل دهند که دارای پیشینه بوده و آیندهٔ درخشانی در انتظارش است.

زندگی برای رسیدن به شادی، بدون رسیدن به معنا و مفهوم عمیق، کاری بی‌هدف است.

عجیب‌ترین اتفاق دنیا این است که تجربه‌ای وحشتناک داشته باشی و با حس قدردانی از آن بیرون بیایی

یک ضرب‌المثل قدیمی می‌گوید: «اگر قرار است بیفتم، پس بگذار بیفتم. آن کسی که می‌شوم مرا خواهد گرفت.»

رشد پس از سانحه دارای پنج شکل مختلف است: یافتن قدرت شخصی؛ رسیدن به حس قدردانی؛ شکل دادن روابط عمیق‌تر؛ کشف معنا و مفهوم بیشتر در زندگی و دیدن فرصت‌های جدید.

جربه‌های تلخْ اتفاقی متزلزل‌کننده‌اند که اعتقادمان به وجود دنیایی عادلانه را تضعیف می‌کنند و تصورمان را در مورد قابل‌کنترل بودن، معنادار بودن و قابل‌پیش‌بینی بودن زندگی نابود می‌کنند.

در کوران زمستان، دریافتم که درون من تابستانی شکست‌ناپذیر وجود دارد. (۱) - آلبر کامو

داشتن اعتمادبه‌نفس برای رسیدن به شادی و موفقیت بسیار مهم است. (۲۵) اگر اعتمادبه‌نفس نداشته باشیم، در اشتباهاتمان غرق می‌شویم و آن وقت است که دیگر خودمان را به چالش نمی‌کشیم و مهارت‌های جدید یاد نمی‌گیریم. آن‌قدر ناتوان می‌شویم که حتی نمی‌توانیم کوچک‌ترین ریسکی برای رسیدن به موفقیت بکنیم. آن وقت است که دیگر دنبال کار جدید نمی‌گردیم و در نهایت در کارمان حرفه‌ای نمی‌شویم. همچنین جرئت نداریم به کسی که دوستش داریم ابزار عشق کنیم، در این صورت عشق آیندهٔ ما می‌شود همان کسی که ما را ترک کرده است.

نام‌گذاری احساسات منفی سر و کله زدن با آن‌ها را آسان‌تر می‌کند.

نوشتن ابزار مفیدی برای آموختن دلسوزی نسبت به خود است. (۱۸)

یک کار بد لزوماً ما را تبدیل به یک آدم بد نمی‌کند

از بچگی این قانون طلایی را به ما یاد داده‌اند که با دیگران طوری رفتار کن که دوست داری با تو رفتار کنند. اما دربارهٔ کسی که دچار غم و اندوه است، به‌جای قانون طلایی بهتر است از قانون پلاتینی پیروی کنیم: (۶) طوری با دیگران رفتار کن که دوست دارند با آن‌ها رفتار شود.

درک یا حتی تصور رنج دیگران دشوار است. هنگامی که خودمان در وضعیت دشوار فیزیکی یا عاطفی نیستیم، تأثیر این واقعه را دست‌کم می‌گیریم

این‌طور نیست که همه دوست داشته باشند به‌صراحت از تراژدهای زندگی شخصی‌شان صحبت کنند. خودمان انتخاب می‌کنیم کی و کجا در مورد احساساتمان صحبت کنیم. با این حال، شواهد محکمی وجود دارند که نشان می‌دهند صراحت و صحبت کردن در مورد حادثه‌های دردناک می‌تواند سلامت روحی و روانی فرد را بهبود بخشد. درددل کردن با خانواده و دوستان اغلب باعث می‌شود حس کنیم که دیگران درکمان می‌کنند

تنها چند هفته بعدِ از دست دادن دیو، با فیل در مورد فعالیت‌های پدر-فرزندی صحبت می‌کردم. داشتیم برنامه‌ریزی می‌کردیم که کس دیگری نقش دیو را در این فعالیت مدرسه‌ای ایفا کند. من گریه‌کنان به فیل گفتم که من دیو را می‌خواهم. او دستش را روی شانه‌ام گذاشت و گفت: «گزینهٔ الف را دیگر نداریم و از دستش داده‌ایم. به همین خاطر باید به گزینهٔ ب فکر کنیم.» زندگی هیچ‌وقت کامل نیست. همهٔ ما در برهه‌هایی از زندگی‌مان گزینه‌های ب خود را زندگی کرده‌ایم و آن‌ها را به کار برده‌ایم. این کتاب به ما کمک می‌کند تا بتوانیم از این گزینه‌ها استفاده کنیم.