بریده‌هایی از کتاب گزینه ب

گاهی اشتباه کردن باعث می‌شود تلاشمان برای بهتر شدن و رشد بیشتر شود و مردم انگیزه اصلاح گذشته‌ها و انتخاب‌های بهتر را پیدا کنند.

«سایه بدبختی واقعیتی است که شما نه تنها رنج می‌برید بلکه مجبورید در مورد واقعیتی که باعث رنجتان شده فکر کنید و آن را در ذهنتان حفظ کنید.»

بدون هیچ شکی! با دیدن سنگ مزارهای اطرافم به این فکر می‌کردم که در نهایت روزی همه ما اینجا خواهیم بود. پس هر روز ارزش دارد و هر روزِ زندگی مهم است.

شواهد قوی وجود دارد که نشان می‌دهد صراحت و صحبت کردن در مورد حادثه‌های دردناک می‌تواند سلامتی روحی و روانی فرد را بهبود بخشد. درد و دل کردن با خانواده و دوستان اغلب باعث می‌شود حس کنیم که دیگران درکمان می‌کنند.

اُسِه شالوم؛ دعایی برای صلح و آرامش!

به همین خاطر از آدام پرسیدم چطور بفهمم چقدر انعطاف و تحمل دارم. او جواب داد: «میزان انعطاف‌پذیری ثابت نیست و به جای این سوال باید بپرسی چطور می‌توانم منعطف و قوی باشم. انعطاف‌پذیری، قدرت و سرعت پاسخ و واکنش ما به سختی‌ها است و چیزی است که مانند عضله می‌توانیم بسازیمش؛ مثل تقویت عضلات اطراف ستون فقرات است.»

ما به همان شکلی که اتفاقات منفی را پردازش می‌کنیم بذر مقاومت و انعطاف‌پذیری را در وجودمان می‌کاریم. دکتر روانشناس مارتین سلیگمان، بعد از دهه‌ها مطالعه در مورد اینکه چگونه مردم با شکست‌ها مقابله می‌کنند، متوجه شد که سه P باعث می‌شود ریکاوری و بازیابی راه به جایی نبرد: ۱)شخصی سازی (Personalization): این باور که ما مقصر هستیم. ۲) فراگیر بودن (Pervasiveness): این باور که اتفاق ناگوار تمام جنبه‌ها و حوزه‌های دیگر زندگی مان را نیز تحت تاثیر قرار خواهد داد. ۳)تداوم (Permanence): اعتقاد به این که پس لرزه‌های این رویداد برای همیشه باقی خواهد ماند.

داشتن اعتماد به نفس برای رسیدن به شادی و موفقیت بسیار مهم است. زمانی که اعتماد به نفس نداشته باشیم، در اشتباهاتمان غرق می‌شویم و آن وقت است که دیگر خودمان را به چالش نمی‌کشیم و مهارت‌های جدیدی یاد نمی‌گیریم. آنقدر ناتوان می‌شویم که حتی نمی‌توانیم کوچکترین ریسکی برای رسیدن به موفقیت بکنیم. آن وقت است که دیگر دنبال کار جدید نمی‌گردیم و در نهایت در کارمان حرفه‌ایی نمی‌شویم.

اسکن مغز کسانی که عاشق هستند نشان می‌دهد این اشخاص دارای سطح انرژی خیلی بالایی هستند. وجودشان سرشار از احساس سرخوشی و رضایت است. وقتی عاشق می‌شویم، اعتماد به نفس، عزت نفس و هویتمان ارتقا می‌یابد. اغلب اوقات ویژگی‌های رفتاری و اخلاقی شریکمان را به خود می‌گیریم. مثلا وقتی کسی خیلی آرام و یا خیلی کنجکاو است بعد از مدتی ما نیز تا حدی مانند او می‌شویم.

زنان مشعل داران عشق هستند و وقتی شعله آن خاموش می‌شود، انتظار همه این است که زنان برای مدت طولانی‌تری عزادار بمانند. انتظاری که از یک زن بیوه داریم زنی است که زانوی غم بغل گرفته و گریه می‌کند. زنی که نمی‌رقصد، شاد نیست و رابطه جدیدی را شروع نمی‌کند. این اختلاف بین زنان و مردان ریشه در مسائل بسیاری مثل احساس گناه و اضطراب زنان در مورد شروع یک رابطه عاشقانه جدید و همچنین فرهنگ جا افتاده در جوامع دارد.

جولی لیثکات هِیمس، رئیس سابق دانشگاه استنفورد، در کتاب «چگونه یک بالغ پرورش دهیم» به والدین توصیه می‌کند به کودکان آموزش دهند که مشکلات و سختی‌ها باعث رشد ما می‌شوند. او این پدیده را «نرمال سازی تلاش‌ها» می‌نامد. وقتی پدر و مادر از شکست به عنوان فرصتی برای یادگیری و نه خجالت یاد می‌کنند، بچه‌ها چالش پذیرتر می‌شوند. مثلا وقتی کودکی در ریاضیات مشکل دارد به جای اینکه بگوییم «تو در ریاضیات ضعیف هستی» می‌گوییم «تو به خودت تلقین می‌کنی که در ریاضیات ضعیف هستی.»

می‌توانیم در وهله اول به کودکان کمک کنیم چهار باور اصلی را در خود پرورش دهند: (۱) آنها روی زندگی خود کنترل دارند؛ (۲) آنها می‌توانند از شکست بیاموزند؛ (۳) آنها به عنوان انسان دارای ارزش و اهمیت هستند؛ و (۴) آنها دارای نقاط قوت واقعی هستند که می‌توانند به آن متکی باشند و این نقاط قوت را به اشتراک بگذارند. این چهار باور، تأثیر واقعی بر روی بچه‌ها دارند.

نوشتن در مورد ضربه‌های زندگی و درد و رنج‌ها می‌تواند خشم و اضطراب را کم کند، غیبت از کار را کاهش دهد و تاثیر عاطفی از دست دادن شغل را کم‌تر نماید. نوشتن، برای سلامتی فرد هم منافعی دارد و باعث عملکرد بهتر کبد و واکنش‌های آنتی بادی قوی‌تر می‌شود. حتی نوشتن چ

کم کم یاد گرفتم مهم نیست چقدر ناراحت باشم، چون بالاخره باز هم زنگ تفریح و وقفه‌ایی در این بین به وجود خواهد آمد

«توجه به خدا به مردم حسِ بودن در یک آغوش پرمحبت را می‌دهد، آغوشی که ابدی بوده و بی نهایت قوی و حافظ است. مردم نیاز دارند بدانند در این شرایط تنها نیستند»