بریده‌هایی از کتاب گزینه ب

وقتی بچه‌ها بتوانند به راحتی درخواست کمک کنند به این معنی است که دیگران به آنها اهمیت می‌دهند و به این ترتیب آنها به راحتی درخواست کمک می‌کنند.

«وقتی یکی از درهای شادی بسته می‌شود، درهای دیگری باز می‌شود، اما ما برای مدتی طولانی به در بسته شده خیره می‌شویم و به همین ترتیب است که متوجه درهای باز شده نمی‌شویم.»

هر کسی ممکن است اشتباه کند. برخی از این اشتباهات کوچکند اما بعضا عواقب جدی به دنبال دارند. ممکن است در حین رانندگی حواسمان نباشد و تصادف کنیم. یا حتی ممکن است اشتباهات بزرگ‌تری هم مرتکب شویم؛ مثل قضاوت اشتباه، صداقت نداشتن و عدم تعهد به قول‌هایمان. هیچ کدام از ما نمی‌تواند کار انجام شده را تغییر دهد. خود دلسوزی یعنی فهمیدن این موضوع که ناتوانی بخشی از وجود بشر است. کسی که به این نکته توجه کند سریع‌تر از حالت غم و اندوهش خارج می‌شود.

من یاد گرفتم وقتی زندگی سعی می‌کند مرا پایین بکشد پسش بزنم، سطح را بشکافم و باز هم نفس بکشم.

آدام و همکارش جین داتون متوجه شدند شمارش نعمت‌هایی که داریم باعث بالا رفتن سطح اعتماد به نفسمان نمی‌شود، ولی شمارش و به خاطر آوردن کمک‌هایی که کرده‌ایم باعث می‌شود اعتماد به نفسمان بالاتر رود.

داشتن اعتماد به نفس برای رسیدن به شادی و موفقیت بسیار مهم است. زمانی که اعتماد به نفس نداشته باشیم، در اشتباهاتمان غرق می‌شویم و آن وقت است که دیگر خودمان را به چالش نمی‌کشیم و مهارت‌های جدیدی یاد نمی‌گیریم. آنقدر ناتوان می‌شویم که حتی نمی‌توانیم کوچکترین ریسکی برای رسیدن به موفقیت بکنیم. آن وقت است که دیگر دنبال کار جدید نمی‌گردیم و در نهایت در کارمان حرفه‌ایی نمی‌شویم.

از بچگی این قانون طلایی را به ما یاد داده‌اند که با دیگران طوری رفتار کن که دوست داری با تو رفتار کنند. اما وقتی کسی رنج می‌برد به جای دنبال کردن قانون طلایی بهتر است از قانون پلاتینی پیروی کنیم: «طوری با دیگران رفتار کن که دوست دارند با آنها رفتار شود»

وقتی در بیان اشتباهات احساس امنیت وجود داشته باشد و مردم بدانند می‌توانند به راحتی در مورد اشتباهاتشان حرف بزنند احتمال گزارش خطاها بیشتر شده و میزان ارتکاب دوباره این اشتباهات کمتر می‌شود. با این حال فرهنگی که بیشتر در جامعه ملاحظه می‌کنیم فرهنگ پنهان کردن شکست و نشان دادن موفقیت‌ها است.

وقتی کسی را از دست می‌دهیم، جای خالی او در جشن تولدها، سالگردها و تعطیلات، به شدت آزاردهنده می‌شود.

آدام و جین بر این باور بودند که سپاسگذاری یک امر منفعل است و به خاطر آنچه دریافت کرده‌ایم ما را نسبت به دیگری قدردان و متشکر می‌نماید. اما کمک کردن یک امر فعال است و باعث می‌شود حس کنیم وجودمان ارزشمند است و اعتماد به نفسمان بالا می‌رود.

شعر، فلسفه و فیزیک همگی به ما می‌آموزند ما انسان‌ها گذر زمان را با سرعت یکسانی تجربه نمی‌کنیم. گاهی زندگی سیر خیلی کندی را پیش می‌گیرد.

انعطاف‌پذیری، قدرت و سرعت پاسخ و واکنش ما به سختی‌ها است و چیزی است که مانند عضله می‌توانیم بسازیمش؛ مثل تقویت عضلات اطراف ستون فقرات است.»

وقتی دست از مبارزه و جنگیدن با افکار و احساساتم برداشتم آنها هم با سرعت بیشتری از زندگی من عبور کرده و بیرون رفتند.

نوشتن، برای سلامتی فرد هم منافعی دارد و باعث عملکرد بهتر کبد و واکنش‌های آنتی بادی قوی‌تر می‌شود. حتی نوشتن چند سطر هم می‌تواند تاثیرات خودش را بگذارد.

به جای اینکه منتظر رسیدن شادی باشیم بهتر است خودمان برویم و کارهای کوچکی انجام دهیم تا به شادی برسیم.

فیلسوف رومیسنکا می‌گوید: «هر آغاز جدیدی از پایان آغاز قبلی متولد می‌شود.»

انعطاف‌پذیری و مقاوم سازی یک ویژگی شخصیتی ثابت نیست. بلکه در طی زمان و با تلاش و ممارست به دست می‌آید.

شمارش نعمت‌هایی که داریم باعث بالا رفتن سطح اعتماد به نفسمان نمی‌شود، ولی شمارش و به خاطر آوردن کمک‌هایی که کرده‌ایم باعث می‌شود اعتماد به نفسمان بالاتر رود.

متوجه شدم لحظاتی وجود دارد که شدت درد به طور موقت کاسته می‌شود، درست مثل سردردی که ناگهان کمی آرام‌تر می‌شود. کم کم یاد گرفتم مهم نیست چقدر ناراحت باشم، چون بالاخره باز هم زنگ تفریح و وقفه‌ایی در این بین به وجود خواهد آمد. این کار کمکم کرد بتوانم دوباره حس کنترل روی خودم را بازیابی کنم.

«توجه به خدا به مردم حسِ بودن در یک آغوش پرمحبت را می‌دهد، آغوشی که ابدی بوده و بی نهایت قوی و حافظ است. مردم نیاز دارند بدانند در این شرایط تنها نیستند».