بریده‌هایی از کتاب جادوی بزرگ، زندگی خلاقانه با غلبه بر ترس

جهان آفرینش، جواهرات عجیبی درون همه ما مخفی می‌کند و سپس عقب می‌ایستد تا ببیند آیا می‌توانیم آن‌ها را پیدا کنیم!

این قانون ساده و سخاوتمندانه زندگی است که هر چیزی که تمرین کنید، در آن پیشرفت خواهید کرد.

قانون طلایی خانواده من این است: اگر خودتان را از لحاظ مالی حمایت می‌کنید و فرد دیگری را هم به زحمت نمی‌اندازید، آنگاه آزادید که هر کاری که دوست دارید با زندگی‌تان انجام بدهید).

من با اظهارات روانشناس انگلیسی آدام فیلیپس موافقم «اگر هنر به ظلم و ستم مشروعیت ببخشد، فکر می‌کنم که آن هنر ارزش ندارد.»

موزیسین‌های مشتاق جوان بسیاری را دیده بود که برای تقلید از قهرمان خود چارلی پارکر، هروئین مصرف می‌کردند. مک لین می‌گوید او شاهد جوانان علاقمند به جاز بود که وانمود می‌کردند معتاد به هروئین هستند (چشمان نیمه بسته، دولا و خمیده راه رفتن) حتی خود پارکر از مردم به التماس خواسته بود که تراژیک‌ترین جنبه زندگی او را تقلید نکنند. اما شاید مصرف هروئین یا تظاهر به مصرف آن آسان‌تر از این است که با تمام وجود به هنرتان متعهد شوید. اعتیاد هنرمند نمی‌سازد

من همیشه سعی می‌کنم به خودم یادآوری کنم که من و خلاقیت در رابطه عاشقانه‌ای به سر می‌بریم و سعی می‌کنم آن‌طور که خودمان را برای کسی که می‌خواهیم با او رابطه عاشقانه داشته باشیم آراسته می‌کنیم، خودم را به نیروی الهام نشان بدهم، نه مثل کسی که به این علت که کلاً خسته و ناامید است لباس زیر شوهرش را در کل هفته در خانه پوشیده است

هنر کاملاً بی‌معنی است. بااین‌حال عمیقاً معنادار است. درست است این پارادوکس است، اما من فکر می‌کنم همه ما که داریم این کتاب را می‌خوانیم بزرگ‌سال هستیم و از عهده کنترل آن برمی‌آییم. من فکر می‌کنم همه ما می‌توانیم به طور هم‌زمان دو ایده متضاد داشته باشیم بدون اینکه سرمان منفجر بشود. پس بیایید یک‌بار آن را انجام بدهیم. پارادوکسی که نیاز است تا بتوانید به راحتی زندگی کنید، درصورتی‌که خواهان زندگی خلاقانه و خرسندکننده هستید، این‌گونه است: اگر می‌خواهم زندگی هنرمندانه‌ای داشته باشم و اگر می‌خواهم معقولانه زندگی بکنم، بیان خلاقانه من باید مهم‌ترین چیز در دنیا برای من باشد.

دوست دارم که شما گفت‌وگوهای خلاقانه‌تر و جالب‌تری با زندگی‌تان داشته باشید. به خاطر خدا حداقل از خودتان دفاع کنید. با تعریف کردن از خودتان به‌عنوان موجودی خلاق از خودتان دفاع کنید و این امر با اعلام قصد و تصمیمتان میسر می‌شود.

اولین شواهد از هنرهای انسانی که قابل شناسایی باشد به چهل هزار سال پیش باز می‌گردد. در مقابل، اولین شواهد کشاورزی انسان فقط به ده هزار سال پیش باز می‌گردد. که به این معناست که در روند تکامل جمعی، بشر به این نتیجه رسید که ساخت اقلام جذاب و زائد، مهم‌تر از یادگیری تغذیه منظم خویش است

بعدها گفت که شهرت برایش خسته‌کننده شده بود، نه به این دلیل که غیراخلاقی یا فاسد باشد؛ بلکه صرفاً به این دلیل که دقیقاً همه روزها مشابه هم شده بودند.