بریده‌هایی از کتاب فیلم‌نامه‌نویسی در ده روز (چگونه در ده روز یک فیلم‌نامه بنویسیم؟)

نقل است که؛ بازنده‌هایی وجود ندارند جز ترسوها.

در گام اول باید دنیای قهرمان‌تان را برای بیننده به تصویر بکشید و البته مشکل پیش روی قهرمان‌تان را مطرح کنید. شروع فیلم‌نامه باید جالب‌توجه و منحصربه‌فرد باشد. باید بتواند خیلی سریع توجه خواننده را به خود جلب کند.

کاری که به‌هیچ‌وجه نباید انجام دهید، این است که؛ در طول این فرآیند، نوشتن را متوقف کنید. زیاد دیده‌ایم که این اتفاق بیفتد. وقتی یک روز دست از نوشتن بکشید، دیگر ترسی از این ندارید که سه یا چهار روز به نوشتن نپردازید. بعد از آن، به این فکر می‌کنید که باید به سراغ یک ایده‌ی کاملاً جدید برای فیلم‌نامه‌تان بروید. اجازه ندهید این اتفاق برای شما بیفتد!

پرده‌ی اول نمایش، آغاز داستان است که معمولاً یک‌چهارم ابتدایی فیلم را شامل می‌شود. پرده دوم بخش میانی و طولانی‌تر فیلم است که شامل دو چارک میانی است و پرده سوم، بخش پایانی فیلم است؛ یک‌چهارم نهایی فیلم

تجربه‌مان به ما می‌گوید که بهتر است بگذارید درون‌مایه خود به‌طور طبیعی در طول فرآیند نوشتن فیلم‌نامه پدید آید. اگر با پیامی خاص در ذهن‌تان، شروع به نوشتن فیلم‌نامه کنید (پیام‌هایی مثل؛ کار خلاف هیچ‌وقت پایان خوشی ندارد. عشق حقیقی همیشه پابرجا خواهد ماند. هرگز رؤیاهایتان را کنار نگذارید. زندگی را خیلی سخت نگیرید و ...) با این ریسک مواجه می‌شوید که فیلمی سفارشی برای پیامی خاص بسازید که اشاره به آن پیام خاص در فیلم خیلی آشکار و ناشیانه صورت می‌گیرد.

استیون کینگ می‌گوید: «در هنگام نوشتن، درها را به روی خود ببندید ولی در زمان بازنویسی، همه درها را باز بگذارید»

قهرمان باید تحت تأثیر توانایی شخصیت دیگر در غلبه بر موانع درونی پیش روی خود، قرار گیرد.

کالی خوری، نویسنده‌ی فیلم‌هایی همچون تلما و لوئیس، چیزی برای گفتن و سازنده‌ی سریال نشویل، یک گام فراتر برداشته و این چنین می‌گوید: «کتاب سید فیلد رو در دست گرفتم و نگاهی به اون انداختم. به نظرم اومد که خیلی ساختار محور است، من هرگز نمی‌تونم این‌طور بنویسم. می‌خوام قصه‌ام رو بگم. می‌دونم، چی باعث می‌شه یه فیلم خوب بشه. می‌دونم چی رو می‌خوام ببینم.»

باید فضایی را برای نفس کشیدن شخصیت‌هایتان بگذارید، باید اجازه دهید فیلم‌تان نفس بکشد و زنده بماند.

فیلم‌نامه‌نویسی در ده روز چگونه در ده روز یک فیلم‌نامه بنویسیم؟ نویسندگان:درین دانلی و ترویس دانلی ترجمه‌ی امیرحسین فاضلی مقدم نشر کتاب کوله‌پشتی

این کتاب از آن دست کتاب‌هایی نیست که در پایان یک روز طولانی آن را بردارید و در رختخواب مطالعه کنید، درعین‌حال این کتاب، قرار نیست تحلیلی آکادمیک از فیلم‌های موفق ارائه دهد. این کتاب، یک راهنمای عملی است. به این معنی که، زمانی که آن را مطالعه می‌کنید، باید اقدامی عملی انجام دهید. این کتاب با تمرکز روی اصول کلی و موارد ضروری مورد نیاز، تلاش کرده است به فرآیند نوشتن با حداکثر سرعت کمک کند. این کتاب، فقط یک کتاب دیگر در حوزه‌ی فیلم‌نامه نیست. بلکه یک دوره‌ی ده‌روزه است که البته باید در زمان تعیین‌شده، به پایان برسد.

سؤال اول (درباره‌ی کشمکش بیرونی): آیا قهرمان‌مان به هدفش خواهد رسید؟ سؤال دوم (درباره‌ی کشمکش درونی): آیا قهرمان‌مان (یا شخصیت تأثیرپذیر از قهرمان) بر موانع پیش روی خود غلبه می‌کند؟ اگر ایده‌ی فیلم‌تان خیلی سریع این دو سؤال را برای‌تان به وجود نمی‌آورد. باید دست به تغییر بزنید، تا زمانی که این دو سؤال پیش آید.

اگر خواستید طرح اولیه‌ای برای فیلم‌نامه‌تان بنویسید، آن را با سرعت بنویسید.

«بزرگ‌ترین و مفیدترین قانونی که دارم این است که: وقتی من کسل و خسته هستم، فیلم‌نامه‌ام هم کسل‌کننده است و این برای بیننده هم خسته‌کننده خواهد بود.»

بازنده‌هایی وجود ندارند جز ترسوها.

مسئله اینجاست که صرفِ زمان زیادی روی یک فیلم‌نامه – به‌خصوص درباره نسخه اولیه – یکی از بدترین اشتباهاتی است که یک نویسنده می‌تواند انجام دهد. این کار باعث می‌شود فیلم‌نامه خسته‌کننده و فاقد ابتکار و ذوق باشد.

از بسیاری از افرادی که می‌خواهند فیلم‌نامه‌نویس شوند، شبیه این جمله را شنیده‌ایم: «می‌دونم که می‌تونم یه فیلم‌نامه‌نویس حرفه‌ای و بزرگ بشم، من فیلم داستان عامه‌پسند رو صدها بار دیدم.» در جواب این حرف آن‌ها، اولین سؤالی که ما از آن‌ها می‌پرسیم این است: «آیا فیلم‌نامه‌اش رو هم خوندین؟» بسیاری از اوقات پاسخ این است: «خُب... نه.» وقتی این جواب را می‌شنویم، می‌فهمیم با کسی طرف هستیم که نمی‌خواهد فیلم‌نامه‌نویس شود، بلکه فقط ایده بدل شدن به یک فیلم‌نامه‌نویس را دوست دارد.

اگر می‌خواهید نویسنده شوید، باید بنویسید!

بدتر این‌که، اگر پیش از آغاز نوشتن فیلم‌نامه، مدت زمان بسیار زیادی را صرف فکر کردن کنید، این احتمال وجود دارد که شور و شوق خود را درباره ایده‌ی فیلم‌نامه از دست دهید، درواقع ممکن است ایده‌ی عالی‌تان درباره فیلم، هرگز روی کاغذ آورده نشود.

وقتی زمان زیادی را صرف نوشتن نسخه اولیه فیلم‌نامه کنید، با مشکل توجه بیش‌ازحد به جزییات و غفلت از منظره کلی مواجه می‌شوید. به نقطه‌ای می‌رسید که بیش‌ازحد درباره موضوع فکر می‌کنید و درگیر افکار مزاحم می‌شوید. وقتی این فرآیند خیلی به طول بیانجامد، در مورد همه چیز به تردید می‌افتید و زمانی که بالاخره کار نوشتن فیلم‌نامه به پایان برسد، احتمالاً با ماهیتی روبه‌رو هستید که فاقد بیانی پویا و بدیع است.