بریده‌هایی از کتاب فیلم‌نامه‌نویسی در ده روز (چگونه در ده روز یک فیلم‌نامه بنویسیم؟)

اگر نوشتن را با این طرز تفکر آغاز کنید که نسخه اول باید کامل و بی‌نقص باشد، بعید است که بتوانید به‌سرعت صفحات را از نوشته‌های‌تان پر کنید و به صفحات بعدی بروید.

در نوشتن نسخه اول، نباید خود را درگیر جزییات کوچک کنید. همیشه می‌توانید برگردید و اگر از چیزی خوش‌تان نمی‌آید، آن را تغییر دهید. اما ابتدا، باید فیلم‌نامه را روی کاغذ بیاورید.

: «بسیاری از استودیوهایی که با آن‌ها کار کرده‌ام، معتقدند اگر خواندن فیلم‌نامه بیش از ۴۵ دقیقه طول بکشد، آن‌وقت، آن فیلم‌نامه خیلی خوب نیست.»

صرف‌نظر از این‌که تا چه اندازه نویسنده‌ی موفقی هستید، به تعویق انداختنِ نوشتن، بزرگ‌ترین دشمنِ نویسندگان است و ضرب‌الاجل، قاتل این تعویق انداختن‌ها است.

این موضوع در مورد نویسنده‌ها هم صادق است، اگر می‌خواهید نویسنده شوید، باید بنویسید!

تفاوت بزرگی مابین رؤیاپردازی و نوشتن وجود دارد. دچار اشتباه نشوید، ما رؤیاپردازی را دوست داریم. ما نویسنده هستیم. رؤیاهایمان را به زندگی می‌آوریم، این کاری است که ما انجام می‌دهیم. اما به‌محض این‌که این رؤیا به ذهن‌تان آمد، زمان آن فرارسیده که بنشینید و فیلم‌تان را بنویسید!

خطری که در رابطه با صرف زمانی طولانی برای نوشتن فیلم‌نامه وجود دارد این است که امکان دارد نویسنده در هر نکته‌ی جزئی در رابطه با صحنه، ایده‌ی داستانی و شخصیت‌ها دچار تردید شود و مدام به آن‌ها فکر کند تا این‌که فیلم‌نامه درنهایت جذابیت و عنصر غافلگیرکنندگی خود را از دست بدهد.

، وقتی صحبت از زمان نوشتن می‌کنیم، به نسخه اولیه اشاره می‌کنیم. سوای هر سبک و فرمِ نوشتن، هر فیلم‌نامه‌ای تا زمان طی شدن فرآیند ساخت فیلم، ممکن است تحت تغییرات و بازبینی‌هایی قرار گیرد

جان هیوز، یکی از موفق‌ترین فیلم‌نامه‌نویسان تاریخ سینما، علاقه زیادی داشت تا با سرعت متن‌هایش را بنویسد. هیوز، فیلم‌نامه‌ی تعطیلات ملی لامپون را در هفت روز، مرخصی فریس بولر را در چهار روز، هواپیماها، قطارها و ماشین‌ها را در سه روز نوشت

نکته مثبت این حرفه این است که هرکسی می‌تواند پای به این عرصه بگذارد و سن و سال نمی‌شناسد. سخت است که در دهه پنجم زندگی‌تان تصمیم بگیرید جراح مغز و اعصاب شوید، اما در مورد فیلم‌نامه‌نویسی این‌طور نیست. اگر بنیه و توانایی لازم را داشته باشید، می‌توانید موفق شوید.

تنها هدف نوشتن طرح اولیه این است که قبل از نوشتن فیلم‌نامه، به شما بگوید قرار است به کجا بروید.

صرف‌نظر از این‌که تا چه اندازه نویسنده‌ی موفقی هستید، به تعویق انداختنِ نوشتن، بزرگ‌ترین دشمنِ نویسندگان است و ضرب‌الاجل، قاتل این تعویق انداختن‌ها است.

این کتاب از یکی از قدرتمندترین ابزارهایی که یک نویسنده می‌تواند در دست داشته باشد، استفاده می‌کند: ضرب‌الاجل.

تفاوت بزرگی مابین رؤیاپردازی و نوشتن وجود دارد. دچار اشتباه نشوید، ما رؤیاپردازی را دوست داریم. ما نویسنده هستیم. رؤیاهایمان را به زندگی می‌آوریم، این کاری است که ما انجام می‌دهیم. اما به‌محض این‌که این رؤیا به ذهن‌تان آمد، زمان آن فرارسیده که بنشینید و فیلم‌تان را بنویسید!

وقتی مدام با بهانه‌هایی همچون "طرح‌ریزی" یا "قرار گرفتن در شرایطِ نوشتن"، این کار را به تعویق بیندازید، درواقع قبل از شروع به نوشتن، دچار ترس شده‌اید.

وقتی ایده‌ای عالی در کنار شخصیت‌های مناسب برای یک فیلم در ذهن دارید، زمان آن فرارسیده که بنشینید و نوشتن را آغاز کنید!

اگر نوشتن یک فیلم‌نامه عالی، لزوماً نباید شش ماه یا بیشتر زمان نیاز داشته باشد، ترجیح نمی‌دهید که به جای نوشتن آن در طی چند ماه، آن را در چند روز تمام کنید؟ می‌خواهید چند ماه بعد فقط یک فیلم‌نامه‌نویس با ایده‌های خوب باشید که هیچ چیز روی کاغذ ندارد، یا می‌خواهید ده روز دیگر یک فیلم‌نامه در دست داشته باشید؟

بسیاری از نویسندگان فعال از این ایده استقبال نمی‌کنند که زمان زیادی را برای کامل کردن یک فیلم‌نامه وقت بگذارند. این موضوع در اوایل دوران حرفه‌ای‌تان نیز اهمیت بیشتری دارد. باید مصالح و مقتضیات لازم را برای جلب‌توجه دیگران و شروع دوران حرفه‌ای خود داشته باشید. هر چه فیلم‌نامه‌های کامل بیشتری در دست داشته باشید، شانس بیشتری برای بدل شدن به یک فیلم‌نامه‌نویس حرفه‌ای دارید.

در ابتدا به این فکر نکنید که دیگران چه تصوری دارند. به خودتان و علایق خود فکر کنید. تلاش برای ساختن فیلمی با این تصور که برای دیگران محبوب خواهد شد و موردپسند عوام قرار می‌گیرد، نمی‌تواند نقطه شروعی هوشمندانه برای‌تان باشد. در عوض به ایده‌ای فکر کنید که دوست دارید آن را روی پرده‌ی سینما تماشا کنید.