بریده‌هایی از کتاب شناخت اختلالات شخصیتی قبل و بعد از ازدواج

با اینکه نمی‌توان این اختلال را یک آسیب روحی جدی (مانند افسردگی مزمنی که در اختلال دوقطبی (Bipolar) شاهدش هستیم) دانست، اما شخصیت افسرده علائمی را در خود نشان می‌دهد که درست مانند خصوصیات یک شخص مبتلا به افسردگی مزمن می‌باشد. او به ندرت از چیزی لذت می‌برد و شما نمی‌توانید برای بیرون آوردن او از این حال و هوای غم گرفته، کار زیادی انجام دهید.

ویژگیها و تشخیص شخصیت افسرده - تمام رفتارهای او با غم و اندوه همراه است. - بینشی که به خود و توانایی‌هایش دارد آکنده از حس بی‌کفایتی، بی‌ارزشی و حرمت نفس پایین می‌باشد. - دیدگاهی انتقادی، سرزنش آمیز نسبت به خود دارد. - اکثر اوقات در حال غصه خوردن و فکر کردن به مسائل ناراحت کننده است. - نسبت به شما و دیگران منفی‌نگر، انتقادی و با پیش داوری رفتار می‌کند. - تقریباً به همه چیز بدبین است. - غالباً احساس گناه و ندامت دارد.

اختلال شخصیتی وسواسی- اجباری بیشتر در مردان و نیز فرزندان اول خانواده مشاهده می‌شود.

- معتقد است شما انسانی انتقادجو و مخالف هستید. - تنها در صورتی از ماندن با شما (یا حتی برقراری رابطه با شما) نمی‌ترسد که حس کند بدون قید و شرط پذیرای او بوده و همواره برایش اطمینان خاطر را به همراه می‌آورید. - ترس از طرد شدن مانع از افشای مکنونات قلبی‌اش نزد شما می‌شود. - خود را بی‌کفایت می‌داند و تنها به خاطر ترس از انتقاد شما یا مورد تمسخر قرار گرفتن، از امتحان ایده‌های جدید و متنوع خودداری می‌کند. - یک ترس همواره با اوست: شما در نهایت او را طرد کرده و خیانت می‌کنید. - تصور می‌کند افکار یا نیات شما حقیقتاً بدخواهانه است. - همیشه از حضور در موقعیت‌های اجتماعی خودداری می‌کند مبادا دستپاچگی و یا رفتارهای خجالت‌آور او بر همه ثابت شود.

تلاش برای برقراری رابطه با شخصیت دوری گزین تا چه حد خسته کننده است. امتحان وفاداری شما از سوی او بی‌امان صورت می‌گیرد. او به اطمینان خاطر و تأیید شدن دائمی (که بدون هیچ نگاه انتقادآمیزی باشد) نیاز دارد، همچنین عشق و توجه بی‌قید و شرط شما را می‌خواهد اما در عوض خود او در این زمینه به هیچ وجه با شما همراه نیست و این مسئله شما را به شدت کلافه می‌کند.

شواهد حاکی از آن است که در خانواده و والدین اشخاص دوری گزین سابقۀ ترس و اضطراب وجود دارد.

شخصیت‌های دوری گزین حتی در دوران کودکی به کمرویی و گوشه‌گیری تمایلی ذاتی دارند که اگر این عادت با تاثیرات ناشی از الگوی رفتاری والدین همراه شود می‌تواند اثر دیرپا و محکمی بر جای بگذارد. همچنین مطالعات دربارۀ زندگی گذشتۀ افرادی که خصوصیات اختلال دوری گزینی را دارند، نشان می‌دهد آنها در دوران کودکی مورد خشونت‌های عاطفی بسیار شدید قرار گرفته‌اند. وجود این شواهد است که می‌تواند توجیهی باشد برای عدم اعتماد این اشخاص به دیگران و نیز توضیح می‌دهد که چرا او دائماً باید وفاداری دیگران را مورد آزمایش قرار داده و یا همیشه در پی پذیرفته شدن بی‌قید و شرط توسط سایرین باشد.

شخصیت دوری گزین مانند شکل‌های دیگر کمرویی و خجالت با ژنتیک در ارتباط است و این رفتارهای دوران کودکی دقیقاً در دوران بزرگسالی او نیز تکرار می‌شوند.

اگرچه بسیاری از ما درجات مختلفی از شرم را در خود داریم، اما خجالت بی‌اندازه و بی‌اعتمادی تشویش برانگیز شخصیت دوری گزین منجر به آسیب دیدن و نیز درماندگی در روابط و محیط کارش می‌شود.

شخصیت‌های دوری گزین افرادی وحشت‌زده و مضطرب هستند و از برقراری رابطه با دیگران می‌ترسند. آنها در امر دوری گزیدن و جلب توجه نکردن (چه از نظر ظاهر و چه در رفتار) مهارت کامل دارند. شما هیچ شخصیت دوری گزینی را پیدا نخواهید کرد که حاضر به آوازخوانی در جمع شده و یا برای ریاست جلسه‌ای داوطلب شود. آنها برای نزدیک شدن به دیگران تردید و دودلی نشان می‌دهند، در برقراری روابط جدید بسیار کند عمل می‌کنند و هیچ چیز شخصی از زندگی‌شان را فاش نمی‌سازند.

لازمۀ اجتماعی بودن و داشتن رابطه‌های خوب، اعتماد به دیگران و باور آنهاست؛ لازم است برای دیگران تا حدی دست یافتنی ظاهر شویم که لازمۀ آن رسیدن به این باور است که دیگران عموماً نیات خوبی دارند.

شخصیت دوری گزین چه طور و با چه مشقتی با کشمکشی درونی در ستیز است. از یک طرف او نیازمند و خواهان روابطی است که امنیت و اعتماد را به او می‌دهند، با این حال از تلاش برای بوجود آوردن این رابطه‌ها واهمه دارد. تنها ترس از طردشدن، مورد انتقاد و قضاوت دیگران قرار گرفتن است که او را از این کار باز می‌دارد.

شخصیت دوری گزین چه طور و با چه مشقتی با کشمکشی درونی در ستیز است. از یک طرف او نیازمند و خواهان روابطی است که امنیت و اعتماد را به او می‌دهند، با این حال از تلاش برای بوجود آوردن این رابطه‌ها واهمه دارد.

شخصیت دوری گزین شغل‌هایی را ترجیح می‌دهد که به صورت انفرادی انجام‌پذیر باشد در این صورت است که می‌تواند از احتمال هر گونه قضاوت دیگران دربارۀ خودش در امان باشد. دیگران متوجۀ این حالتهای او خواهند شد، نه تنها از طریق رفتار و واکنش‌های او بلکه طرز لباس پوشیدن و عادت‌های اوست که در نظر سایرین عجیب و نامانوس جلوه خواهد کرد. درست مانند آفتاب پرستی که با تغییر رنگ پوست خود می‌تواند استتار کند، شخصیت‌های دوری گزین بسیار ماهرانه خود را با محیط یک دست می‌کنند تا از خطر دیده شدن و مورد توجه قرار گرفتن در امان بمانند.

اگر خواستار ماندن در این رابطه هستید باید منتظر باشید تا به تدریج حرمت نفس خود را رو به ضعف و تحلیل رفتن ببینید.

به عبارتی بهتر شخصیت نارسیستیک در روابط عاطفی دوطرفه ناتوان ظاهر می‌شود (ضعف او در این است که نمی‌تواند دنیا را از دریچۀ چشمان دیگری ببیند)، با این حال اگر چنین امری امکان‌پذیر بود باز هم نیازها و تجربه‌های او به سرعت خودنمایی کرده و جایی برای دیگران باقی نمی‌گذارند.

یکی از نشانه‌های بارز شخصیت نارسیستیک آن است که همواره حق و حقوقی خاص برای خود قائل است و انتظار دارد دیگران او را مستحق توجه و برخوردی ویژه و متفاوت با افراد عادی بدانند. بدون توجه به جزئیات یا شرایط موجود انتظار دارد دیگران امکانات لازم را برای او مهیا کنند (و هر قانونی که در این بین وجود دارد شامل افراد عادی می‌شود، نه او) اگر با وارد شدن به یک رستوران یا برخورد با یک تازه وارد، آن ملاحظه و توجهی را که انتظار دارند نبیند متحیر گشته و ممکن است بسیار خشمگین شود. به عنوان مثال به نظر او هیچ اشکالی ندارد اگر دیر به یک جلسه کاری برسد (دیگران باید منتظر او بمانند) یا اگر در یک کنفرانس میان صحبت دیگران وارد شده و بحث را قطع کند مسئله‌ای ندارد (مطمئناً مطلبی که او قصد بیانش را دارد مهمتر است).

با گذشت زمان (اگرچه هنوز هم به این حس نرسیده باشید) به طور فزاینده متوجه خواهید شد که نیازهای عاطفی او ارضا نشدنی می‌باشند.

از آنجائیکه شخصیت‌های نمایشی آن چنان نومیدانه محتاج هیجان و انگیزش هستند اگر از سوی شخص جدیدی توجه و تحسین ببینند، به سوی او کشیده می‌شوند.

همیشه منفی‌باف بود و دائماً قصد ایراد گرفتن از این و آن را داشت. اگر چه سعی می‌کرد این صحبت‌ها را صرفاً خنده و شوخی جلوه دهد اما تمام آنها در باطن بوی منفی‌بافی و بدجنسی محض می‌داد.