بریده‌هایی از کتاب شناخت اختلالات شخصیتی قبل و بعد از ازدواج

ویژگیها و تشخیص شخصیت دوری گزین - از فعالیتهای کاری که لازمۀ آن ارتباط داشتن با مردم است دوری می‌کند زیرا از انتقاد، عدم تایید و یا طرد شدن توسط دیگران واهمه دارد. - حاضر به معاشرت با دیگران نیست مگر اینکه مطمئن باشد مورد علاقه و پذیرش آنهاست. - به راحتی درگیر روابط صمیمی و نزدیک نمی‌شود؛ مبادا مورد تمسخر قرار گرفته و خجالت زده شود. - به هنگام قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی مختلف، ذهنش دائماً درگیر آن است که مورد انتقاد قرار نگیرد و یا طرد نشود. - از آنجا که حس می‌کند فردی نالایق است، از حضور در موقعیت‌های اجتماعی جدید معذب شده و احساس شرم به او دست می‌دهد. - خود را انسانی می‌بیند که فاقد مهارتهای اجتماعی لازم بوده و از نظر شخصیتی نچسب و غیرقابل دوست داشته شدن است و نیز تصور می‌کند از نظر اجتماعی نسبت به دیگران در مقام پایین‌تری قرار دارد. - شخصاً آدم ریسک‌پذیری نیست و یا خواستار مشارکت در فعالیت‌های جدیدی که تصور می‌کند در نهایت منجر به خجالتش می‌شوند نیست.

او حقیقتاً زیبا بود اما در پشت آن ظاهر فریبنده دنیایی کم عمق و پوچ وجود داشت.

وقتی یک فرد بزرگسال از مهارتهای اجتماعی نسبتاً خوبی برخوردار است و در روابطش باهوش و با تجربه است، از این رو به راحتی قادر است در ابتدای دوستی‌هایش آسیب‌های رفتاری خود را پنهان کند.

نزدیکان این افراد غالباً آنها را به بدخلقی، خشک و بی‌احساس و عصبی بودن می‌شناسند. تهمت زدن و سرزنش دیگران برای آنها امری عادی است. و در کل خیلی سخت می‌توان با این افراد کار کرد (چه برسد به دوست داشتن آنها!!!).

«اعتماد کنید اما بررسی و تحقیق را فراموش نکنید»

دیگران به هیچ وجه قابل اعتماد نیستند.

بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی اصلاً نیازی به تغییر در درون خود احساس نمی‌کنند. در تجربیات خود، شاهد بوده‌ایم که گاهی اوقات برای افرادی که با شخصیت‌های افسرده رابطۀ مشترک داشته‌اند، رفتن و رها کردن آنها بسیار مشکل‌تر است چرا که آنها قصد ترک کردن کسی را دارند که واقعاً غمگین و ناامید است. بسیار راحت‌تر می‌توان کسی که سوء استفاده‌گر، عصبی یا فریبکار است را رها کرد تا اینکه از یک شخص غمزده، منفعل و محزون جدا شد

وقتی مجبور به حضور در موقعیت‌های اجتماعی است، چه طور با اضطراب فراوان رفتار می‌کند گویی افرادی که در آن جمع حضور دارند در حال بروراندازی او هستند به همین جهت است که قبل و بعد از حضور در این موقعیت‌ها احساس افسردگی به او دست می‌دهد.

شخصیت دوری گزین در کودکی بسیار آرام و خجالتی بوده است. آنها حتی در دوران کودکی نیز از نظر اجتماعی کمرو بوده و در گروه‌ها و فعالیت‌های اجتماعی بسیار معذب و ناراحت هستند. کودک ممکن است از رفتن به مدرسه امتناع کند چرا که خواسته‌های دیگران در آن محیط و نیز قرار گرفتن در یک محیط آموزشی جدید بدون اطمینان از پذیرفته شدن او را معذب می‌سازد.

برای شخصیت‌های ضداجتماعی دو قانون طلایی وجود دارد که تفسیر آنها به این شکل می‌باشد: قبل از اینکه دیگران بدی کنند من به آنها بدی می‌کنم! هر کاری که بخواهم با بقیه می‌کنم!

شخصی که مبتلا به اختلال پارانوئید حاد است اگر گمان کند که رئیسش قصد اخراج او دارد و یا همسرش تصمیم به ترک او گرفته با خود فکر می‌کند؛ «چرا من بی‌کار بنشینم و اول از همه من به آنها ضربه وارد نکنم؟»

«احساس می‌کنم تحمل درد جسمی به مراتب آسانتر از درد و رنج روحی است که همواره با آن روبرو هستم».

آسیب رساندن به جسم کمک می‌کند تا مطمئن شود هنوز زنده است.

وقتی والدین یک نوزاد در مقابل نیازهای او پاسخگو، با ملاحظه و متعهد ظاهر شوند و نیز در برابر ناراحتی، ترس و خشم او با آرامشی مداوم واکنش نشان دهند آنگاه نوزاد در همان مراحل آغازین و اساسی زندگی‌اش یاد می‌گیرد که اعتماد کند.

شخصیت‌های وسواسی در پرداختن به جزئیات کارها اغلب زمان و کوشش فراوانی اختصاص می‌دهند تا آنجا که در انجام امور مهم و اساسی با کمبود زمان مواجه می‌شوند.

متخصصان بیماریهای روانی از افرادی که به نوع حاد خودشیفتگی دچار هستند به عنوان اختلال شخصیتی نارسیستیک نام می‌برند. شما می‌توانید با توجه به سه نشانۀ اصلی این اختلال به راحتی اشخاص مبتلا را شناسایی کنید: ۱) داشتن حس خود مهم بینی افراطی ۲) تمایل بیش از حد به شنیدن تعریف و تمجید دیگران ۳) عدم توانایی در ابراز همدردی با دیگران یا حتی شنیدن و درک کردن نظرات آنها.

شخصیت ضداجتماعی با وسواس عجیبی عادت به دروغ‌گویی دارد. حتی مواقعی که ابداً از دروغ‌هایش سود و منفعتی نصیبش نشود باز هم این کار را انجام می‌دهد.

وقتی شخصیت‌های ضداجتماعی را در معرض دستگاه‌های تصویرساز مغز قرار می دهیم و هم زمان تصاویری که احساس خشم، ناراحتی یا خوشحالی زودگذر را در هر انسان عادی بر می انگیزد به او نشان می دهیم، اسکن مغزی نشان می دهد در آن قسمت از مغز که مسئول پردازش چنین محرک های حسی است فعالیت بسیار کمی صورت گرفته است. به عبارتی دیگر مغز آنها آمادگی همدردی را ندارد، حتی اگر سعی کنند نمی‌توانند احساسی که شما دارید داشته باشند.

تقویت رفتارهایی که مورد پسند ماست همیشه تأثیر گذارتر از نکوهش رفتارهای ناپسند است.

شاید اگر به شخص مبتلا به پارانوئید مانند کودکی ترسیده و زخم خورده نگاه کنید آنگاه میل به انتقام و ضربه زدن به او که در وجودتان شعله می‌کشد را خاموش کنید.