بریده‌هایی از کتاب خواب باران

«خیلیا تو زندگی آدم میان و میرن... اما بود و نبود و رفت‌وآمدشون هیچ تأثیری تو زندگی آدم نداره... اما بعضیا... وقتی وارد زندگی آدم میشن، حتی اگه نمونن و برن، چنان رد پایی از خودشون تو قلب آدم به جا میذارن... که ما دیگه هیچ‌وقت همون آدم قبلی نیستیم...»

«باید خلیل بود و به یار اعتماد کرد گاهی بهشت، در دل آتش میسر است.

«ایمان به اینکه شرایطی که من الان دارم، بهترینه و از روی عدالت و حکمت خداست و قطعاً اشتباه نیست، آدم رو به مرحله‌ی صبر و یقین و حتی شکر می‌رسونه.»

سرنوشت هرکسی رو خدا براساس حکمت و تقدیر خودش رقم می‌زنه، نه لزوماً لیاقت آدم‌ها.»

هیچ‌کس واقعاً از خدای خودش نمی‌بره مادر من. آدم‌ها فقط گاهی فراموشش می‌کنن. یا ادای بریدن رو درمیارن... همین!

قضاوت آن‌ها هم از روی ترس و تجربه‌های مشابه و مشترکی است که زیاد شنیده می‌شد. اما قضاوت شتاب‌زده، منصفانه نبود

«ایمان به اینکه شرایطی که من الان دارم، بهترینه و از روی عدالت و حکمت خداست و قطعاً اشتباه نیست، آدم رو به مرحله‌ی صبر و یقین و حتی شکر می‌رسونه.»

«باید خلیل بود و به یار اعتماد کرد گاهی بهشت در دل آتش میسر است.»

خدا همیشه بنده‌هاشو امتحان می‌کنه. یه روز با نعمت و خوشی، یه روزم با بلا و مصیبت. مهم اینه که ما چطوری از هر دو امتحان بیرون بیاییم.»

هیچ‌کس واقعاً از خدای خودش نمی‌بره مادر من. آدم‌ها فقط گاهی فراموشش می‌کنن. یا ادای بریدن رو درمیارن... همین!