بریده‌هایی از کتاب درباب قدرت

بزرگی آن نیست که شخص به هر علت حقیری به تکاپو درافتد، بلکه بزرگی آن است که هرگاه شرافتش به خطر افتد، حتی اگر به اندازه پر کاهی باشد، آن را دلیلی بزرگ بر جنگ بشمارد

افتخار در صورتی بالندگی دارد که از اعمال ما سرچشمه بگیرد نه از گذشتگان

جایی که عنوان و مقام هست ولی پاکدامنی نیست ظاهر صاحب افتخاری است مبتلا به استسقا

من دختری پرورش نیافته و خام و ناآزموده‌ام، اما سعادت خود را تنها در این نکته می‌دانم که هنوز آن قدر پیر نشده‌ام که نتوانم درسی را فراگیرم

اگر تمام موانع از بین برود و راه من به سوی تاج به عنوان حقی که زمان استفاده از آن فرا رسیده و به عنوان نصیبه موروثی تولد من هموار شود، باز هم فقر روحی من آن قدر شدید و عیوب من چنان قوی و متعدد است که بهتر آن است روی از بزرگی خود بپوشم، به جای آن که رشک برم به این که در بزرگی، رو بپوشانم و در بخار شکوه خویش خفه گردم؛ زیرا من قایقی کوچک هستم که نمی‌تواند تحمل دریای عظیم را بکند

که او مثل نگه داری ما از باغ‌ها، از سرزمینش مراقبت نکرده است. کاش او با مردانش چنان رفتار می‌کرد که آن‌ها از او مثل شاخه‌های یک درخت، محافظت می‌کردند

هنری چهارم، بخش اول، پرده اول، صحنه دوم سرجان اولدکستل: پس پسر خوش‌کردار آن گاه که پادشاه شدی، مگذار ما را که سلحشوران شب‌ایم، دزدان زیبایی روز بنامند. بگذار ما "جنگل نشینان دایانا"، "نجیب زادگان سایه"، "دلبستگان ماه" باشیم و بگذار مردمان بگویند که ما دولت‌مردانی نیک هستیم و همچون دریا تحت فرمانروائی معشوقه پاکدامن و شریف‌مان، ماه قرار داریم و با حمایت اوست که به دزدی دست می‌یازیم.

اندیشه‌های امیدوار کننده اعجاز می‌آفرینند؛