بریده‌هایی از کتاب بوستان سعدی: قصه های شیرین ایرانی

«جواب بدی را با بدی دادن، کار آسانی است! نیکی کردن به کسی که بدی کرده، شرط جوان‌مردی است.»

روزی، روزگاری، سیل آمد و مسیر رود نیل را عوض کرد، و بعد از آن

ثروتمند فقیر سال‌ها پیش، ظهر یک روز گرم تابستان، درویشی به در خانه‌ی تاجری رفت. اسم آن تاجر، بهادر بود و کارش خرید و فروش ابریشم بود و پول زیادی داشت. درویش چند بار در خانه را زد و به انتظار ایستاد. صدایی از پشت در شنید: «که هستی؟» درویش گفت: «مرد فقیری هستم.» ـ چه می‌خواهی؟‌ ـ کمی آب و غذا. کسی که پشت در بود، داد و فریاد کرد: «بی‌خود این وقت ظهر مزاحم ما شدی. چیزی نداریم. برو دنبال کارت!»