بریده‌هایی از کتاب جاسوس: سرگذشت یک رقصنده

گل‌ها به ما یاد می‌دهند هیچ چیزی دائمی نیست حتی زیبایی‌شان. با دیدن آن‌ها یادمان می‌ماند که زیبایی هم پژمرده خواهد. وقتی در اوج خوشحالی یا رنج یا اندوه بودی، این‌ها را به یاد بیاور و به خاطر داشته باش که همه‌چیز می‌گذرد، بزرگ می‌شود، می‌میرد و دوباره متولد می‌شود.

خاطرات پر از غم واندوه است. هر تصویری از تجربیات گذشته‌مان می‌تواند ما را خفه کند؛ حتی یادآوری جزئی‌ترین صداها یا نشانه‌ها...

در آن زمان جمله‌هایش برایم مفهومی نداشت. چقدر باید می‌گذشت تا معنی آن‌ها را بفهمم؟ چندین طوفان برای درک معنای آن‌ها لازم بود؟

خاطراتم را چون ارثیه‌ای به دخترم هدیه خواهم داد. اموالم که همه مصادره شده است. وقتی دوباره او را ببینم، به او خواهم گفت که در رویاهای هر زنی آرزوی رقصیدن در جمع وجود دارد. خواهم گفت که مادرید چقدر زیباست، همین‌طور خیابان‌های برلین و قصرهای مونت‌کارلوـ

خاطرات با خود روح پلیدی دارند که آن را مالیخولیا می‌نامم. دیوی بی‌رحم است که نمی‌توانم از آن بگریزم.

شرم‌آور است که اشتباهی که رخ می‌دهد، دیروز هم رخ داده و فردا نیز تکرار خواهد شد و متأسفانه تا ابد ادامه خواهد یافت، تا وقتی که بشر متوجه شود حفظ آن درست نیست و باید به احساس و روحش هم توجه کند.‌ جسم به‌راحتی خسته می‌شود اما روح همیشه آزاد است و روزی سرانجام ما را از این چرخۀ دوزخی تکرار و تکرار اشتباهاتمان خلاص خواهد کرد.‌ درحالی‌که افکار آن‌قدر ضعیف است و همچنان تکرار می‌شود، چیزی قوی‌تر وجود دارد که ما آن را «عشق» می‌نامیم. وقتی ما صادقانه عشق می‌ورزیم،‌ خود و دیگران را بهتر می‌شناسیم. در عشق خالصانه به هیچ کلمه‌ای، سندی، دقیقه‌ای، حمله‌ای، دلیلی یا عذری نیاز نداریم. به جای عدالت، شرارت و گنه‌کاری، به‌جای نیکوکاری، شرارت و گناه بیشتر اما درنهایت خداوند همه را قضاوت ‌ خواهد کرد هم تبهکاران و هم عادلان را؛ زیرا برای هر نیت و کاری مهلتی وجود دارد و هر کاری بعد از اتمام مهلتش قضاوت می‌شودو خدا آن را قضاوت خواهد کرد... پس در پناه خدا باش.