بریده‌هایی از کتاب دهانم قشنگ و چشمانم سبز (مجموعه داستان)

او همینکه خواست به خاطر عدم وجود صندلی در اتاق از من عذرخواهی کند، به سرعت به او گفتم که خیلی هم خوب است. (آنقدر از پیدا کردن این شغل سرمست بودم که گفتم اصلاً صندلی چیز خوبی نیست و جزو چیزهای نفرت انگیزی است که به هیچ وجه از آن خوشم نمی‌آید. باور کنید اگر در آن لحظه به من می‌گفت که در هر بیست و چهار ساعت، دو بار کل اتاق را به اندازه پانزده سانتیمتر آب می‌گیرد، باز قبول می‌کردم و می‌گفتم من پادردی دارم که فقط در مکان‌های خیس معالجه می‌شود.