بریده‌هایی از کتاب چرا ملت ها شکست می خورند؟

کارگریزی موجب شد در ژوئن ۱۹۶۰ قانونی به اجرا درآید که براساس آن بیش از بیست دقیقه غیبت غیرموجه و حتی اتلاف وقت در کار، یک تخلف کیفری شمرده شود که مجازاتش می‌توانست شش ماه کار سخت و کاهش ۲۵ درصدی در پرداخت حقوق باشد. طیف متنوعی از این‌گونه کیفرها تعیین می‌شد و مرتباً به اجرا درمی‌آمد. بین سال‌های ۵۵‌ ـ ۱۹۴۰ بالغ بر سی‌وشش میلیون نفر، یعنی تقریباً یک سوم جمعیت بزرگسال، به علت چنین تخلفاتی مجرم شناخته شدند. از این تعداد پانزده میلیون نفر به زندان افتادند و سیصدوپنجاه هزار نفر تیرباران شدند. هر ساله یک میلیون نفر از بزرگسالان به دلیل تخلفات کار به زندان می‌رفتند. ۲.۵ میلیون نفری که استالین آنان را به اردوگاه‌های کار اجباری در سیبری تبعید کرد در این آمار نیامده است.

بدین ترتیب تصاحب محصولات کشاورزی و استفاده از آن برای تغذیهٔ مردمی که در حال ساخت کارخانجات جدید و کار در آنها بودند برای استالین آسان‌تر می‌شد. پیامدهای این شیوه برای مردم روستایی فلاکت‌بار بود. مزارع اشتراکی هیچ‌گونه محرکی برای سخت‌کوشی افراد باقی نمی‌گذاشتند، از همین روی تولید به‌شدت سقوط کرد. از آن‌چه تولید می‌شد آنقدر می‌ستاندند که چیز چندانی برای خوردن باقی نمی‌ماند و مردم از فرط گرسنگی می‌مردند. در پایان برنامه حدود شش میلیون نفر در اثر قحطی جان خود را از دست دادند. علاوه بر آن صدها هزار نفر دیگر در طول «اشتراکی‌سازی» اجباری به قتل رسیدند یا به سیبری تبعید شدند.

حلقه‌های قدرت معمولاً در برابر پیشرفت اقتصادی و موتورهای بهروزی می‌ایستند.

فرادستان در برابر تامین امنیت از قدرت خود استفاده می‌کنند و فضای سیاسی و اقتصادی را می‌بندند تا بتوانند حداکثر سود ممکن را از بازارهای اقتصادی و سیاسی به دست آورند

علت اجرای نادرست سیاست‌های اقتصادی و شکست کشورها در نیل به توسعه در یک کلمه نهفته است: دوراهی سیاستمدار: حفظ کارایی یا حفظ حکومت گروه خاص.

حرف ما این است که برای فهم نابرابری جهانی باید پاسخ این سؤال را بیاییم که چرا برخی جوامع به شیوه‌های بسیار ناکارآمد و از لحاظ اجتماعی نامطلوب، سازمان یافته‌اند.

رویه‌های فرهنگی که عموماً به کندی تغییر می‌یابند بعید است به تنهایی بتوانند معجزات رشد را در شرق آسیا و چین توجیه کنند. در حالی‌که نهادها هرچند پایدارند، اما آن‌طور که خواهیم دید تحت شرایط معین به‌سرعت تغییر می‌یابند.

مشکل سیاستمدار عموماً کمبود علم و دانش نیست. مشکل دوراهی حفظ قدرت سیاسی از طریق قربانی کردن منافع عمومی یا تامین منافع عمومی و از دست دادن تدریجی قدرت سیاسی است.

تجربه کشورهای مختلف از اروپای شرقی و شوروی سابق گرفته تا آفریقا و آمریکای لاتین مسجل ساخته است نمی‌توان در حکومت‌های اندک‌سالار با سرمایه‌گذاری‌های دولتی، حمایت از صنایع داخلی، خصوصی‌سازی، آزادسازی قیمت‌ها، تجارت آزاد، و... گامی به‌سوی بهبود عملکرد اقتصادی برداشت. مسئله اقتصادی همه کشورهای در حال توسعه مهار الیگارشی است

اجرای نادرست سیاست‌های اقتصادی و شکست کشورها در نیل به توسعه در یک کلمه نهفته است: دوراهی سیاستمدار: حفظ کارایی یا حفظ حکومت گروه خاص.