بریده‌هایی از کتاب قابلمه را فراموش کن! (اگر می‌خواهی سالم شوی و عمر طولانی داشته باشی)

شخص ناآگاه نمی‌داند که زنبوران ابتدا عسل خام را هضم می‌کنند و آن را با مواد نگهدارنده‌ای که ترشح می‌کنند می‌پوشانند و سپس آن را به بیرون تف می‌کنند تا برای آینده خود ذخیره‌اش کنند. از آنجا که عسل با مواد سمی طبیعت که زنبوران با آن در تماس بوده‌اند مخلوط می‌شود، برای جسم انسان خطرناک است. همچنین حاوی مقدار کمی کلسیم است که به خوردنش نمی‌ارزد.

بعضی‌ها می‌خواهند عسل را مطلقاً ماده‌ای سالم معرفی و قلمداد کنند، به‌خصوص کسانی که از این فرآورده و آنچه با عسل درست می‌شود، امرار معاش و تجارت می‌کنند. من در قسمت‌های متعدد این کتاب یادآوری کرده‌ام که عسل بهتر از قند و شکر نیست و در مقاله بیماری قند خون متذکر شده‌ام که میزان انسولین را به همان اندازه قند و شکر کارخانه‌ای و الکل تغییر می‌دهد.

در اینجا لازم است از تحقیقات دکتر واکر نام ببرم که معتقد است مواد نشاسته‌ای نان و غلات و سیب‌زمینی قلب را بزرگ می‌کند، موجب سکته قلبی می‌شود، سنگ‌های کلیوی و صفراوی به وجود می‌آورد و قدرت شنوایی و بینایی را کاهش می‌دهد. آیا این تأسف‌بار نیست که ما بر اثر رعایت نکردن قوانین طبیعت این همه درد و رنج برای خود فراهم می‌آوریم؟

امروزه دانشمندان حتی نتوانسته‌اند از مقوله‌ای به نام آشغال، جرم و ته‌مانده هضم‌نشده مواد غذایی که به‌صورت خلط در سرتاسر بدن جمع می‌شود و در موقع سرماخوردگی به مقدار زیاد از دماغ و حلق خارج می‌شود، چیزی بفهمند. البته هیچ‌کدام از آنان نیز تاکنون سر در نیاورده‌اند که سرماخوردگی یعنی چه و چرا آدم سرما می‌خورد.