بریده‌هایی از کتاب موج سوم

اين نظام بايد از بنيان دگرگون شود و نظام حكومتی جديدی به وجود آيد. به بيانی ديگر برای قرن بيست و يكم بايد دموكراسی جديدی خلق كرد.شما بهتر از ما می‌دانيد كه هيچ حكومتی، هيچ نظام سياسی و هيچ قانون اساسی و هيچ منشور يا دولتی نمی‌تواند جاودانه باشد

نخبگان، هرقدر هم كه روشنگر باشند، باز به تنهايی قادر به خلق تمدنی جديد نيستند. برای اين كار به نيروی همه انسانها نياز است.

عقده مسيحا به آن توهمی گويند كه معتقد است از طريق تغيير مرد (يا زنی) كه در رأس امور است، می‌توان جامعه را نجات داد.

فرهنگهايی كه طی هزاران سال در حالت خودكفايی مانده بودند و مواد غذايی مورد نياز خود را توليد می‌كردند، خواه ناخواه جذب نظام تجارت جهانی شدند و به اجبار، يا به دادوستد با اين نظام تن دادند يا به كلی محو و نابود شدند.

بدون فشار عظيم توده‌ها نبايد از رهبران سياسی امروز روسای جمهور و سياستمداران و سناتورها و اعضای كميته مركزی احزاب انتظار داشت كه نهادهايی را نفی كنند كه هرچند كهنه و منسوخ شده‌اند، ولی به آنها حيثيت و پول و قدرت كاذب (و نه واقعی) می‌بخشند.

نظام صنعتی مانند خودِ زندگی لحظه‌ای تلخ و شيرين در ابديت بود.

نوسازی جامعه را از هم‌اكنون آغاز كنيم، قبل از آنكه فروپاشی نظامهای سياسی موجود، حاكميت خودكامه چكمه‌پوشها را بر جامعه تحميل كند و از انتقال صلح‌آميز جامعه به دموكراسی قرن بيست و يكم جلوگيری نمايد.اگر از هم‌اكنون آغاز كنيم، شايد فرزندانمان بتوانند نه تنها نظام كهنه سياسی را نوسازی كنند، بلكه تمدن آينده را هم بسازند.

با اينكه ماركس به تلخی از سرمايه‌داری و امپرياليسم انتقاد می‌كرد، خود اعتقاد داشت كه نظام صنعتی پيشرفته‌ترين شكل جامعه است و ديگر جوامع نيز به نوبه خود به طرز اجتناب‌ناپذيری به سوی آن خواهند شتافت

كار ديگر از نارضايتی و خشم گذشته است و شهروندان اكنون نسبت به رهبران سياسی و مقامات حكومتی خود عملا ابراز انزجار می‌كنند. آنان حس می‌كنند نظام سياسی كه بايد جامعه‌ای افسارگسيخته و تحول‌زده را هدايت كند، و بدان ثبات بخشد، اكنون خود از كنترل خارج شده است.

امروزه در سازمانها افراد زيادی هستند كه معمولاً كارهای اداری را به يك رئيس گزارش می‌كنند و گزارش پيشرفت كارها را هم به رئيس يا روسای ديگری ارائه می‌دهند. اين نظام به كاركنان امكان می‌دهد تا در آن واحد به بيش از يك كار و وظيفه معين بپردازند. و نيز جريان اطلاعات را تسريع می‌كند و از برخورد تنگ‌نظرانه يك واحد با مسائل جلوگيری كرده به سازمان كمك می‌كند كه پاسخگوی رويدادهای متفاوت و به سرعت در حال تحول باشد. اما در عين حال به نحوی فعال، نظارت مركزی را تضعيف می‌كند.