بریده‌هایی از کتاب علی

ما یک ملت دوستدار علی هستیم اما نه شیعه‌ی علی! چرا که شیعه‌ی علی ـ همچنان که گفتم ـ علی‌وار بودن، علی‌وار اندیشیدن، علی‌وار احساس کردن در برابر جامعه، علی‌وار مسئولیت احساس کردن و انجام دادن، و در برابر خدا و خلق، علی‌وار زیستن، علی‌وار پرستیدن و علی‌وار خدمت‌کردن است.

شناخت علی، «ذهنیت» است و حُبِّ علی، «احساس»، اما تشیع علی، «عمل» است.

زندگی علی تقسیم می‌شود به سه فصل ۲۳ سال جهاد برای مکتب، ۲۵ سال تحمل برای وحدت و ۵ سال انقلاب برای عدالت.

گاهی یک مرد چندان رشد می‌کند که بودنش جرم می‌شود و جریمه‌ی آن را باید هم به دشمن بپردازد و هم به دوست!

محبت بی‌معرفت ارزش ندارد، بت‌پرستی است.

مشکل اساسی در همه‌ی نهضت‌ها این است که دشمن داخلی را نمی‌توان به سادگی شناخت. همه‌ی انقلاب‌های تاریخ در جبهه‌ی خارجی پیروز شده‌اند ولی در جبهه‌ی داخلی شکست خورده‌اند

انسان به میزانی که به مرحه‌ی انسان بودن نزدیک‌تر می‌شود، احساس تنهایی بیشتری می‌کند

علی نه تنها امام است [بلکه] در طول تاریخ هیچ شخصیتی باز این امتیاز را نداشته که: یک خانواده امام است! یک خانواده امام است، یعنی خانواده‌ی اساطیری است، خانواده‌ای که: پدر، علی است مادر، زهراست پسر آن خانواده حسین است و دختر آن خانواده زینب است. والسلام

آنچه به نام مسئولیت انسانی و اجتماعی، امروز در زبان روشنفکران جهان تعبیر می‌شود، در اسلام با تعبیر دقیق و تعیین‌کننده‌ی امر به معروف و نهی از منکر بیان شده است.

میثم تمار رفیق و یار و صحابی عزیز علی است. او یک طبق خرما دارد که کنار کوچه گذاشته و می‌فروشد. [خرماها را] تقسیم‌بندی کرده: یک عده‌ای را خوب و یک عده‌ای را بد ـ سیری دو ریال، سیری یک ریال! ـ علی با خشم آن‌ها را به هم می‌ریزد و می‌گوید: چرا مردم خدا را در غذایشان خوب و بد می‌کنی و تقسیم می‌کنی؟ همه را با هم مخلوط کن و با یک قیمت میانگین همه را با هم بفروش!