بریده‌هایی از کتاب دیوان حافظ

چون طهارت نبود کعبه و بتخانه یکیست نبود خیر در آن خانه که عصمت نبود

اندر سر ما خیال عشقت هر روز که باد در فزون باد

دست از طلب ندارم تا کام من برآید یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر کز آتش درونم دود از کفن برآید

فراغتی و کتابی و گوشه چمنی من این مقام به دنیا و آخرت ندهم

چه توقع ز جهان گذران می‌داری

فریب جهان قصهٔ روشن است ببین تا چه زاید شب آبستن است

چشم بد دور که بی مطرب و می مدهوشیم

ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت جانم بسوختی و به دل دوست دارمت تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک باور مکن که دست ز دامن بدارمت

حافظ وظیفه تو دعا گفتن است و بس دربند آن مباش که نشنید یا شنید

نذر کردم گر از این غم به درآیم روزی تا در میکده شادان و غزل خوان بروم