بریده‌هایی از کتاب چهار نمونه ترس

سپس فکرم را از خدمات سرویس‌دهی اورژانس بیمارستان و هزینه‌های پرداختی اورژانس به بلیت‌های تئاتر و سپس لباس‌هایی که درست و حسابی اتو کشیده شده بودند معطوف کردم.

پسرک می‌‌خواست که آن‌ها سوزن بخیه را بیرون بکشند و به نظرم فریادهای او در مقابل جسارت و شهامت آن‌ها برای بخیه‌زدن زخمش غیرقابل‌تحمل‌تر و آزاردهنده‌تر از تحمل درد بخیه بود.

دخترم از دانشکده تماس گرفت. او دانش‌آموخته‌ی بسیار خوب با نمرات عالی ا‌ست و در هر زمینه‌ای بسیار بااستعداد است. او گفت: «ساعت چنده؟» من گفتم: «دو». او گفت: «باشه، الان ساعت دو هستش، رأس ساعت چهار به وقت ساعت مچی‌ای که از اون ساعت رو به من اعلام کردی، منتظرم باش».

با درهای ماشین ور می‌‌رفت و گاهی در آن اثنا، به کمک آن وسیله، سعی داشت شیشه‌های ماشین را باز کند. من گفتم: «نگاه نکن!...»

پسرک می‌‌خواست که آن‌ها سوزن بخیه را بیرون بکشند و به نظرم فریادهای او در مقابل جسارت و شهامت آن‌ها برای بخیه‌زدن زخمش غیرقابل‌تحمل‌تر و آزاردهنده‌تر از تحمل درد بخیه بود.