بریده‌هایی از کتاب توهمات جمعی

در واقع، ناحیه‌ای اختصاصی از مغز ما یعنی جسم مخطط، اطلاعات اجتماعی مانند تصمیمات دیگران را رمزگذاری می‌کند و ممکن است سرنخی از رفتار گله‌ای انسان داشته باشد.

براساس مطالعه‌ای در ۲۰۱۸ که سازمانی غیرانتفاعی به نام آزار و اذیت خیابانی را متوقف کنید انجام داد، ۷۷ درصد از زنان آزار جنسی کلامی را تجربه کرده‌اند و ۵۱ درصد بدون اجازه مورد لمس جنسی قرار گرفته‌اند. حدود ۴۱ درصد گفتند مورد آزار جنسی آنلاین قرار گرفته‌اند و ۲۷ درصد گفتند از تجاوز جنسی نجات یافته‌اند.

«اینکه کسی یاد بگیرد دهان خود را بسته نگه دارد، اینکه یاد بگیرد چه دیدگاه‌هایی برای بیان مناسب‌اند و به‌خصوص چه دیدگاه‌هایی مناسب نیستند، تاحدی تابعی از افزایش اجتماعی‌شدن» است، فرآیندی که با عنوان «یادگیری دموکراتیک» نیز شناخته می‌شود.» این الگو نشان می‌دهد آموزش و منابع بیشتر ممکن است در واقع احتمال خودسانسوری را افزایش دهند.

زمانی که آملی ون ژائو، مهاجر آسیایی جوان، در شرف انتشار اولین رمان خود به نام وارث خونی (Blood Heir) بود. در نظرات آنلاین، گروه کوچکی از خوانندگان عصبانی، به‌علاوهٔ بسیاری دیگر که کتاب را نخوانده بودند، ژائو را به نژادپرستی و سرقت ادبی متهم کردند. وقتی حامیانش برای دفاع از او وارد میدان شدند، هرج‌ومرج آتشینی به پا شد. ژائوی ۲۶ ساله، که وحشت‌زده و مبهوت بود، عذرخواهی کرد و انتشار کتاب را لغو کرد. اما پس از ماه‌ها بررسی دردناک هر صفحه از داستان و جزئیات شخصیت، متوجه شد با منتقدانش مخالف است. کتاب او سرانجام با برخی بازبینی‌ها در نوامبر ۲۰۱۹ منتشر شد.

ماهی‌هایی که در لبه‌های بیرونی گروه خود هستند، راحت‌تر شکار می‌شوند. نه به‌دلایل رایج مثل کندبودن، پیر یا ضعیف‌بودن، بلکه به این دلیل که برای شکارچی آسان‌تر است «آن‌ها را از محیط اجتماعی‌شان جدا کند.»

در مطالعه‌ای، محققان از ۲۲۲ نفر از ساکنان اوهایو در خصوص مهم‌ترین عضویت‌های گروهی و دیدگاه‌هایشان دربارهٔ افرادی که خارج از گروه‌های ترجیحی آنان بودند، پرسیدند. هرچه فرد اعتقاد محکم‌تری داشته باشد به اینکه هم‌گروه‌هایش پیچیده‌ترند، بیشتر احتمال دارد از اقدامات مثبت، چندفرهنگی و رفتار برابر با اعضای برون‌گروهی مانند مسلمانان حمایت کند.

انسان‌ها درزمینهٔ سرایت عاطفی بی‌شباهت به زنبورها نیستند. وقتی مهاجمی وارد لانه می‌شود، زنبورها مواد شیمیایی هورمونی به نام فرومون پخش می‌کنند که به زنبورهای دیگر می‌گوید حمله کنند. هرچه فرومون‌های بیشتری وارد فضای آن‌ها شود، زنبورهای دیگر نیز بیشتر تحت‌تأثیر اجتماعی حمله قرار می‌گیرند. ما هم مانند زنبورها فرومون‌هایی منتشر می‌کنیم که به ما کمک می‌کنند بی‌صدا ارتباط برقرار کنیم، حتی بدون این‌که متوجه باشیم.

«ما به خوب یا بدبودن راه خود فکر نمی‌کنیم، فقط انبوه قدم‌ها را می‌شماریم، اما هیچ‌یک از قدم‌ها جبران نمی‌شوند.»

ما بیشتر در تخیل رنج می‌بریم تا در واقعیت.

ما بیشتر در تخیل رنج می‌بریم تا در واقعیت. سنکا

ما در دوران چالش‌برانگیزی زندگی می‌کنیم: فشار زیادی وجود دارد که باید با هم همراه شویم و با یکدیگر کنار بیاییم، سکوت کنیم یا در خصوص اعتقادات شخصی خود دروغ بگوییم تا به گروه تعلق داشته باشیم. اما انطباق کورکورانه هرگز برای کسی خوب نیست؛ شادی را از ما سلب می‌کند و ما را از تحقق قابلیت‌های فردی و جمعی‌مان باز می‌دارد.

افراد حتی دربارهٔ بی‌معنی‌ترین جنبه‌های سطحی، مانند پرتاب سکه، چینش نقطه‌ها در صفحه یا علاقه‌شان به دو نوع هنر انتزاعی دو «گروه حداقلی» را تشکیل می‌دهند.

اتهامات سانگوما، یا نوعی جادوگری مبتنی‌بر قدرت‌های ماوراء طبیعی و توانایی ایجاد مرگ، منجر به اتفاقات تلخ مکرر شده است؛ زیرا افراد بی‌گناه شکنجه می‌شوند و حتی به قتل می‌رسند. در اتهامات سانگوما، قدرت قبیله غالباً حتی بر نزدیک‌ترین پیوندهای خویشاوندی نیز غلبه می‌کند و آزارواذیت جادوگران مشروع، معقول و حتی اخلاقی تلقی می‌شود. در واقع، حتی قتل جادوگر عملی توجیه‌پذیر برای دفاع از قبیلهٔ خود است. به‌خصوص زمانی که متهمان یا «غریبه در درون» باشند، مانند زنانی که در اجتماع ازدواج کرده‌اند، یا «خودی‌هایی که به‌دلیل انزوای اجتماعی غریبه شده‌اند».

تاریخ بشریت مملو از نمونه‌هایی از قربانی‌شدن براساس گروه‌بندی‌های اجتماعی است، از برده‌داری و جنگ‌های قبیله‌ای گرفته تا نازیسم، بازداشت اویغورها به دست چین و سیاست‌های هویت آمریکایی.

رسانه‌های اجتماعی امروزی هم قلدری را دموکراتیک کرده‌اند. با لمس سادهٔ یک گزینه، قلدرهای آنلاین می‌توانند از رسانه‌های اجتماعی برای ایجاد لغزش‌های عظیمی از قضاوت و نفرت استفاده کنند.

قضیهٔ توماس یعنی ابداع ویلیام آیزاک توماس جامعه‌شناس و همسرش دوروتی در ۱۹۲۸، می‌گوید: «اگر مردم موقعیت‌ها را واقعی قلمداد کنند، پیامدهای آن موقعیت به وقوع خواهد پیوست».

این مشکل فقط فرضی نیست. ما در واقع آن را در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۰ مشاهده کردیم. در نظرسنجی‌ای که قبل‌از کنوانسیون دموکرات‌ها انجام شد، اولانچ اینسایتس از رأی‌دهندگان دموکرات پرسید اگر انتخابات در آن روز برگزار شود، چه کسی را انتخاب می‌کنند. آن‌ها پاسخ دادند: (اول) جو بایدن، (دوم) برنی سندرز و (سوم) الیزابت وارن. بااین‌حال، وقتی از پاسخ‌دهندگان پرسیدند اگر می‌توانستند چوب جادویی را تکان دهند تا شخصی رئیس‌جمهور شود، چه کسی را انتخاب می‌کردند، پاسخ‌دهندگان الیزابت وارن را انتخاب کردند.

ما آن‌قدر اجتماعی هستیم که برای اجتناب از احساس بیگانگی، در برابر باورنکردن شواهد مقابل چشمان خود آسیب‌پذیر می‌شویم. از منظر بیولوژیک، ما در واقع برنامه‌ریزی شده‌ایم تا خودمان را با دیگران مقایسه کنیم و مانند آن‌ها رفتار کنیم، حتی اگر نخواهیم. این یکی از دلایلی است که ما به‌شدت در معرض توهمات جمعی هستیم و اگر می‌خواهیم در تله‌های سازگاری گرفتار نشویم، به درک عمیق‌تری از غرایز اجتماعی نیاز داریم که زیربنای این توهمات‌اند.

اگر بیکار باشید، هرچه مدت بیشتری بدون شغل بمانید، کمتر احتمال دارد شغل جدیدی پیدا کنید، چون کارفرمایان احتمالی با خود فکر می‌کنند چرا کارفرمای دیگری شما را استخدام نکرده است، حتماً مشکلی دارید.

به خودت اعتماد کن. خودت فکر کن. برای خودت عمل کن. برای خودت صحبت کن. خودت باش.