بریده‌هایی از کتاب راه واژه ها

قبل از انجام کارها، تمرکز کنیم روی نیت خدایی و نیت‌های دیگه رو کنار بزنیم

تصور کنید سرما خوردید، ولی دکتر نمی‌رید و خوددرمانی می‌کنید. به خودتون می‌گید: «کاری نداره خودم می‌دونم چی‌کار کنم.» یا مثلاً فرض کنید یه نجار برای دامادی‌ش تصمیم بگیره خودش کت‌وشلوار بدوزه و موهاش رو هم خودش اصلاح کنه! شاید به‌نظرتون عجیب باشه، ولی این مدل رفتارها در زندگی ما زیاده. با اینکه تخصصش رو نداریم، مدام می‌خوایم کارها رو خودمون انجام بدیم. بعضی وقت‌ها علت این رفتارها خودبرتربینیه. دربارهٔ مسائل دینی هم این تصورات عجیب وجود داره، مثلاً عده‌ای می‌گن چون من خدا رو ندیده‌م و فرشته‌ای به من نازل نشده، پس خدا وجود نداره! این مثال دقیقاً مصداق روحیهٔ استکبار و خودبرتربینیه، اولین صفت بد؛ همون صفتیه که عبادت‌های شیطان رو بر باد داد و دلیلِ رانده‌شدنش از بهشت بود!

تا جایی که می‌شه، هر کاری رو که باعث می‌شه حس کنیم چه آدم خاصی هستیم و چه کار مهمی انجام دادیم، هر کاری که توش دیده‌شدن و مغرورشدن داره، انجام ندیم

وقتی به کسی محبت داریم، دیگرخواه می‌شیم و کاری که از روی محبت و دیگرخواهی باشه، خودخواهی رو کم می‌کنه مثلاً وقتی خواست محبوب رو به خواست خودمون ترجیح بدیم، تمرکزمون از روی خودمون برداشته می‌شه.

توی مسیر نزدیک‌شدن به خدا باید سعی کنیم به‌جای خودخواه، خداخواه باشیم؛ توی دوراهی‌ها فقط خواست خدا رو در نظر بگیریم نه خواست خودمون رو

اخلاص یعنی مدیریت نیت‌ها، یعنی مدام مراقبت کنیم که نیت و هدف‌مون خدایی باشه