بریده‌هایی از کتاب ۵ زبان عشق

درخواست متواضعانه عشق درخواست می‌کند، نه طلب. وقتی چیزی را از همسرم طلب کنم، مثل پدر یا مادر می‌شوم و همسرم همانند فرزند.

بخشش یک احساس نیست، یک الزام است. یک انتخاب است برای نشان دادن گذشت و مهربانی، نه مقابله به مثل با یک مهاجم. بخشش یک نوع ابراز عشق است. «من عاشقتم. دوسِت دارم. برام مهمی و می‌بخشمت. حتی اگه هنوزم درد و رنج باقی مونده باشه، نمی‌ذارم این موضوع باعث فاصله گرفتن ما از هم بشه.

بهترین کاری که می‌توانیم با اشتباهات گذشته بکنیم این است که اجازه دهیم به تاریخ بپیوندد. بله، آن اتفاق افتاده است. مطمئنا دردناک بوده و ممکن است هنوز هم عواقب دردناکش وجود داشته باشد اما او به اشتباهش اعتراف کرده، آن را پذیرفته و معذرت خواهی کرده است.

حرف‌های محبت‌آمیز عشق مهربان است. اگر می‌خواهیم به صورت کلامی، عشقمان را نشان دهیم باید از کلمات محبت‌آمیز استفاده کنیم. این مورد چیزی است که به نحوه‌ی صحبت کردن شما بستگی دارد. عبارت «دوستت دارم» وقتی با مهربانی و شفقت بیان شود، ابراز عشق است.

شاید همسر شما هم در برخی حوزه‌ها توانایی‌های بالقوه‌ای داشته باشد. آن توانایی‌های بالقوه منتظر تشویق و دلگرمی شما هستند تا شکوفا شوند. شاید لازم است در دوره‌ی آموزشی شرکت کند تا بتواند از توانایی‌اش استفاده کند. شاید لازم باشد با فرد موفقی در آن زمینه صحبت کند تا او را راهنمایی کند. حرف‌های شما ممکن است به همسرتان شجاعت برداشتن اولین قدم را بدهد.

توانایی‌های بالقوه همسرتان ممکن است برای بالفعل شدن نیاز به تشویق شما داشته باشند.

گویش دیگر این زبان عشق، تشویق کردن است.

وقتی همسرمان از ما تعریف و تشکر می‌کند، انگیزه‌ی ما برای جبران کردن و انجام کاری برای او بیشتر می‌شود.

تعریف زبانی محرک خیلی قوی‌تری نسبت به غر زدن است.

تعریف‌ها و تشکر زبانی ابزارهای قدرتمندی برای بیان عشق هستند.

زبان اصلی عشق ۱: کلام تاییدآمیز

کلام تاییدآمیز یکی از ۵ زبان اصلی عشق است.

وقتی از همسر خود چیزی را درخواست می‌کنید، ارزش و توانایی‌های او را تایید می‌کنید. در اصل با این کار به او نشان می‌دهید چیزی دارد یا می‌تواند کاری انجام دهد که برای شما ارزشمند است. اما وقتی طلبکارانه صحبت کنید، به یک آدم زورگو تبدیل می‌شوید تا یک عاشق. با این کار همسر خود را تایید نمی‌کنید، بلکه تحقیر می‌کنید. با درخواست کردن به او حق انتخاب می‌دهید. همسر شما می‌تواند آن را رد یا قبول کند، چون عشق همیشه یعنی تصمیم گرفتن و همین عشق را معنادار می‌کند.

اگر به دنبال یک رابطه‌ی صمیمی هستیم، باید خواسته‌های یکدیگر را بشناسیم. اگر آرزو داریم به هم عشق بورزیم لازم است بدانیم طرف مقابلمان چه چیزی می‌خواهد. نحوه بیان خواسته‌ها بسیار مهم است. اگر خواسته‌هایمان را طلبکارانه بیان کنیم، احتمال ایجاد صمیمیت صفر می‌شود و همسرمان از ما فاصله می‌گیرد.

نمی‌توانیم گذشته را پاک کنیم اما می‌توانیم آن را به عنوان تاریخ بپذیریم. می‌توانیم انتخاب کنیم که امروز فارغ از اشتباهات گذشته زندگی کنیم. بخشش یک احساس نیست، یک الزام است. یک انتخاب است برای نشان دادن گذشت و مهربانی، نه مقابله به مثل با یک مهاجم. بخشش یک نوع ابراز عشق است.

نمی‌توانیم گذشته را پاک کنیم اما می‌توانیم آن را به عنوان تاریخ بپذیریم. می‌توانیم انتخاب کنیم که امروز فارغ از اشتباهات گذشته زندگی کنیم. بخشش یک احساس نیست، یک الزام است. یک انتخاب است برای نشان دادن گذشت و مهربانی، نه مقابله به مثل با یک مهاجم. بخشش یک نوع ابراز عشق است.

بهترین کاری که می‌توانیم با اشتباهات گذشته بکنیم این است که اجازه دهیم به تاریخ بپیوندد.

وقتی همسرم بدی در حق من کرده باشد و به آن اعتراف و طلب بخشش کند، دو راه پیش رو دارم: عدالت یا بخشش. اگر عدالت را انتخاب کنم و همانگونه که او با من رفتار کرده با او رفتار کنم، خودم را قاضی کرده‌ام و او را مجرم. در این حالت ایجاد صمیمیت غیرممکن است. اما اگر بخشش را انتخاب کنم، می‌توانم صمیمیت را دوباره ایجاد و تقویت کنم. بخشش راه عشق است.

در عشق بدی‌ها و اشتباهات فراموش می‌شود. در عشق شکست‌های گذشته یادآوری نمی‌شود. هیچ کدام از ما کامل نیستیم. هیچ یک از ما در زندگی مشترک همیشه بهترین کار یا کار درست را انجام نمی‌دهیم.

باید به جای تلاش برای اثبات دیدگاه خود به عنوان تنها راه منطقی توجیه اتفاقی که روی داده، دنبال آشتی کردن و درک او باشید. این عشق، عشقی کامل و حقیقی است که برای بهبود زندگی مشترک به آن نیاز داریم.