بریده‌هایی از کتاب کبوتران حرم

طبق برخی اسناد تاریخی، وقتی حضرت رضا (ع) به شلمچه رسیدند، تأمل کردند و فرمودند: «روزگاری بهترین پیروان ما در این سرزمین مأوا می‌گیرند.»

مادر شهید که تعجب مرا دید شروع کرد به صحبت؛ قبل از اینکه من سؤالی بپرسم گفت: «محمد تنها فرزند ماست. امروز روز تولد محمد است. و ما آمدیم برایش جشن تولد بگیریم!»

آن‌ها منافقین بودندکه به هیچ کس رحم نمی‌کردند. در اسلام‌آباد وقتی وارد بیمارستان شدند همهٔ مجروحان جنگی را سر بریدند!

خورشید آسمان خراسان فرمودند: «ایمان درجه‌ای بالاتر از اسلام، تقوا درجه‌ای بالاتر از ایمان و یقین از تقوا هم بالاتر است. و چیزی بین بندگان با فضیلت‌تر از یقین تقسیم نشده است.»

بدنش کلکسیونی از ترکش بود. روزهای آخر جنگ، وقتی مجروح شده بود، پیراهنش را درآوردیم. جای سالمی در بدنش نبود! می‌گفت: «اینجا یادگار زخمی شدن در عملیات بدر است. این بخیه‌ها برای ترکش در عملیات رمضان است! این بریدگی برای عملیات خیبر است و ...» بچه‌ها هم به شوخی می‌گفتند: «شما را باید بگذاریم توی موزهٔ جنگ!»

اگر به من اجازه داده شود به دنیا رجوع کنم و به شما سر بزنم، فقط دوست دارم در هیئت‌ها و روضه‌ها شرکت کنم.

وقتی به جبهه رفت همهٔ دوستان با اشاره به پایان جنگ می‌گفتند: «دیر آمدی کفگیر به ته دیگ رسیده!» او هم گفت: «اتفاقاً ته‌دیگ خوشمزه‌تر است.»

وقتی به جبهه رفت همهٔ دوستان با اشاره به پایان جنگ می‌گفتند: «دیر آمدی کفگیر به ته دیگ رسیده!» او هم گفت: «اتفاقاً ته‌دیگ خوشمزه‌تر است.»

قطره‌ام که دل به دریا زده‌ام خودمو تو زوارات جا زده‌ام

امام هشتم، به یکی از دوستانشان می‌فرمایند: «ای پسر شبیب، اگر می‌خواهی برای چیزی گریه کنی، پس بر حسین (ع) گریه کن.»