بریده‌هایی از کتاب کبوتران حرم

کار شهید سوختن و روشن کردن است.

امام یگانهٔ روزگار خود است.

می‌گویند عشق و عاشقی بازاری دوسویه است. تا از معشوق کششی نباشد تلاش عاشق به جایی نمی‌رسد.

از امام رضا (ع) از حقیقت توکل سؤال شد، ایشان فرمودند: «اینکه جز خدا ازکسی نترسی.»

کاغذی از داخل جیب این شهید گمنام پیدا شد. بعد از گذشت سال‌ها قابل خواندن بود. روی آن فقط یک بیت شعر نوشته شده بود: هر کس که شود بیمار رضا (ع) و الله شود دلدار خدا

از امام رضا (ع) از حقیقت توکل سؤال شد، ایشان فرمودند: «اینکه جز خدا ازکسی نترسی.»

شهید مدنی آمادهٔ اقامهٔ نماز بود. شنید که از صف اول جماعت می‌گویند: آقا نماز را تند بخوان. یک‌دفعه دیدم شهید مدنی تمام‌قامت برگشت. درحالی‌که قطرات اشک صورتش را پر کرده و از محاسنش سرازیر بود فرمودند: قارداش جان، می‌دانی می‌خواهی با چه کسی حرف بزنی؟!

بسته‌ای را که از طرف فرماندهی سپاه بود به من تحویل داد. وقتی بسته را باز کردم بوی عطر تمام سنگر را گرفت! داخل بسته کاغذی بود که روی آن نوشته بود: «این پرچم حرم مطهر امام رضا (ع) است. آن را بر روی منارهٔ مسجد فاو نصب کنید.»

حضرت صادق (ع) فرموده‌اند: «هر کس او [حضرت رضا (ع)] را با معرفت زیارت کند خداوند به او اجر هفتاد شهید در رکاب رسول‌الله (ص) خواهد داد.»

به مادیات و دنیا علاقه‌ای نداشت. معتقد بود که وسایل زندگی باید در حد رفع مشکلات روزمره باشد.

مولای ما علی ابن موسی الرضا (ع) فرمودند: «ایمان مؤمن، واقعی نیست، مگر آنکه سه خصلت در او باشد: سنتی از پروردگارش، سنتی از پیامبرش و سنتی از امامش؛ سنت پروردگارش، پوشاندن راز خود است. سنت پیغمبرش، مدارا و خوش‌رفتاری با مردم است. اما سنت امامش صبر کردن در زمان تنگدستی و پریشان حالی است.»

آخرین نوشتهٔ شهیده نجمه قاسم‌پور در دفتر یکی بچه‌ها: دوست عزیزم! خوشبختی را نه بر تخت پادشاهی، بلکه در نمازهای عاشقانه و عارفانه باید جست‌وجو کرد.» ۱۳۸۷/۱/۸ سفر مشهد ـ نجمه قاسم‌پور

یکی از آخرین پیامک‌هایی که اسماعیل برای دوستش فرستاده بود جملهٔ مقام معظم رهبری بود: «آن روزها برای شهادت دروازه‌ای داشتیم و این روزها معبری تنگ، هنوز هم برای شهادت فرصت هست دل را باید صاف نمود.»

وقتی مادر پیکر فرزندش را می‌بیند، با گریه می‌گوید: «این محمد من است. خودش است. آمده است مشهد تا به آن عهدی که با من بسته وفا کند. او قول داده بود، این بار که از جبهه برگشت مرا به مشهد بیاورد. حالا هم از جبهه برگشته و به عهدش وفا کرده.»

در پایان وصیت، متنی را برای سنگ مزارش نوشته بود: «ای برادر به کجا می‌روی، کمی درنگ کن! آیا با کمی گریه و خواندن یک فاتحه بر مزار من و امثال من، مسئولیتی را که ما با رفتن خود بر دوش تو گذاشته‌ایم فراموش خواهی کرد یا نه!؟ اما مسئولیت ادامه دادن راه ماست. ما نظاره می‌کنیم که تو چه خواهی کرد!! والسلام، عبدالعاصی رضا نادری»

علی ابن موسی الرضا (ع)، در حدیثی می‌فرمایند: «زمانی بر مردم خواهد آمد که اگر عافیت را ده قسمت کنیم، نُه قسمت آن در کناره‌گیری از مردم است و یک قسمت دیگر آن در سکوت است. و در جایی دیگر می‌فرمایند: «از نشانه‌های فهم، بردباری و سکوت است.»

امام رضا (ع) در مطلب مهمی به عبدالعظیم حسنی فرمودند: «سلام مرا به دوستانم برسان و به آن‌ها بگو شیطان را بر خویش مسلط نسازند. آن‌ها را به راستگویی و ادای امانت و سکوت دعوت کن. از دشمنی و مجادله در اموری که برایشان سودی ندارد بازدار. آنان را به دیدار یکدیگر فرمان ده؛ زیرا رفت و آمد آنان با یکدیگر موجب نزدیکی ایشان به من خواهد شد ...»

پدر تختی معروف به ارباب رجب یکی از زمین‌داران بزرگ در جنوب تهران بود. این زمین‌ها در زمان رضاخان برای احداث ایستگاه راه‌آهن تصرف شد! بدین ترتیب خانوادهٔ تختی تمام هستی خود را از دست دادند.

در منطقهٔ شلمچه نقطه‌ای وجود داشت که چهارصد نفر از رزمنده‌های خراسان آنجا قتل عام شده بودند. مزدوران بعثی به این قناعت نکردند. بعد از شهادت آن‌ها، تانک‌ها را حرکت دادند و از روی جنازه‌های آن‌ها رد شدند. که بعدها حتی شناسایی آن‌ها هم ممکن نبود.

طبق برخی اسناد تاریخی، وقتی حضرت رضا (ع) به شلمچه رسیدند، تأمل کردند و فرمودند: «روزگاری بهترین پیروان ما در این سرزمین مأوا می‌گیرند.»