بریده‌هایی از کتاب گم گشته در ماه

دستانم را به باد می‌سپارم تا برایم آن‌ها را نگه‌دارند می‌دوم... می‌گذارم خسته شوم و قلبم برای تپش‌زدن به‌زحمت بیفتد می‌خواهم عمیقاً احساس آزادی کنم اما... هیچ‌چیز به قبل از دیدن تو برنمی‌گردد پرسه‌های من برای آزادی نیست بلکه من گم شده‌ام من در تو گم شده‌ام...

می‌روم تا به کلماتی نزدیک‌تر برسم شاید از جنس وصال

گویا روزها برایم خیال و خواب شده‌اند و واقعیت را در شب‌هایی با خواب تو می‌بینم

آرام‌آرام صفحه‌ها و لایه‌های انباشته‌شده و رنج‌دیدهٔ وجودم را ورق می‌زنی گویا تمام رنج‌هایم تسلی یافته حالا می‌توانم عمیقاً تو را ببینم و عمیقاً تو را به آغوش بکشم

برای یافتن رد پایی از تو زمین را ترک گفته‌ام به امید دیدنت بر روی ماه آواره شده‌ام

آسمان چشمان تو، دریای درونم را خروشان می‌کند امواجی از بغض، رنج، عشق و... آیا در این امواج زنده می‌مانم؟

این خیال چه زیباست غرق شده در کهکشان چشمان تو زندگی در امواج صدای تو

گم شده‌ام در خیال تو آیا می‌آیی و مرا از این خیال می‌رهانی؟

می‌خواهم عمیقاً احساس آزادی کنم اما... هیچ‌چیز به قبل از دیدن تو برنمی‌گردد

آیا لمسش می‌کنی؟ من غرق در توام

گویا من در او گم شده‌ام...

با خیال اینکه تا ابد در آغوش توام، دگر هرگز بیدار نخواهم شد... من این خواب ابدی را دوست دارم

دستان من به تو دروغ نمی‌گویند می‌توانی به آن‌ها اعتماد کنی قول می‌دهند تو را حفظ کنند

قدم می‌زنم میان خیالی بی تو این خیال دگر هیچ رنگی ندارد

موهایم مدام پریشانند گویا دستان تو را گم کرده‌اند

ای آسمان آبی من

آنگاه که هیچ ابری وجود ندارد، آسمان فرصت نگاهی طولانی به دریا را دارد، نگاهی که موج‌های خروشان دریا را آرام می‌کند، گویا در یکدیگر ذوب شده‌اند

چه عاشقانه است مادامی که ابرهای تیره، آسمان را رنجور می‌کنند، دریا نیز از رنج آسمان متلاطم و مضطرب می‌شود

دانستن وجود تو در ورای این دیوار زیستن در این حصار را برایم دشوار کرده است

برای یافتن رد پایی از تو زمین را ترک گفته‌ام به امید دیدنت بر روی ماه آواره شده‌ام