بریده‌هایی از کتاب مسافر ملکوت

همیشه کلمهٔ یا علی روی زبانش بود.

همیشه کلمهٔ یا علی روی زبانش بود.

بنا به توصیهٔ مربیان به سراغ دومیدانی رفت و این ورزش را به طور جدی ادامه داد.

آنچه از یک جوان نمونه در جامعه مورد انتظار است فرمودند: تحصیل، تهذیب، ورزش.

او خدا را می‌دید.

اگر به علی‌عباس می‌گفتن دم در بایست و کفش جفت کن، اصلاً ناراحت نمی‌شد و کفش جفت می‌کرد.

دنبال این نبود که خودش را مطرح کند، کارهایش فقط به خاطر خدا بود.

معرفت و شناختی که از خداوند بزرگ بر اثر تقوا و اخلاق خوب و مطالعه و علم پیدا کرده بود، عاشق خدا شد. آری، خدا را واقعاً دوست داشت. برای شادی مردم خدا را غضبناک نمی‌کرد. دل کسی را نمی‌شکست. کسی را مسخره نمی‌کرد، حتی به شوخی دروغ نمی‌گفت.

از مشخصه‌های بارز او بصیرت بود.

اهل تعریف از خود نبود. غرور و خودپسندی در او راه نداشت. اگر کاری برای کسی انجام می‌داد حرفی نمی‌زد و منت نمی‌گذاشت.