بریده‌هایی از کتاب مفید باش

مهم‌تر از آن، ذهنی باز داشتم و به جیم گوش دادم. واقعاً به او گوش دادم و این مهم‌ترین انتخاب شغلی‌ام بود.

‫نکتهٔ کلیدی این است که این تمرین‌ها باید خوب و شایسته باشد، نه اینکه مجموعه‌ای از تکرارهای بیهوده، پریشان، احمقانه با پشتی قوزکرده و بازوانی بی‌رمق. باید از فرم مناسب استفاده کنی. باید تمام تمرین را به انتها برسانی. باید تمام توانت را به کار بگیری. یادت باشد، اگر می‌خواهی کاری انجام دهی، انجامش بده و تمام تلاشت را بکن! فرقی نمی‌کند که دربارهٔ بالا بردن وزنه حرف می‌زنیم یا مصاحبهٔ مطبوعاتی یا سخنرانی. در هر صورت، باید هر دفعه، حواست جمع باشد و با تمام قوا تلاش کنی.

اگر می‌خواهی برنده شوی، باید بتوانی، هم روی نکته‌های بزرگ و هم روی موارد جزئی تمرکز کنی.

به‌خاطر افراد حاضر در زندگی‌ات است که امروز اینجایی و همین الان در حال خواندن این کتابی و سعی می‌کنی خودت را بهتر کنی؛ حال چه آن افراد خوب بوده باشند و چه بد. ‫وقتی واقعاً خوب فکر کنی متوجه می‌شوی که هیچ‌یک از ما تابه‌حال به‌تنهایی کاری انجام نداده‌ایم. همیشه کمک یا راهنمایی داشته‌ایم. دیگران به هر شکلی یا راه را برایمان هموار کرده‌اند یا مسیر درست را نشانمان داده‌اند، خواه از قبل از آن آگاه بوده باشیم یا نه. حالا که این را فهمیدی، مهم است که بدانی مسئولیت داری حقت را ادا کنی، مسئولیت داری به دیگران کمک کنی، مسئولیت داری نردبانی بگذاری تا گروه بعدی بالا بیایند

معتقدم این یکی از دلایلی است که بسیاری از مردم احساس می‌کنند در زندگی خود گیر کرده‌اند. آنها در دنیایی زندگی می‌کنند که آن را نمی‌فهمند. دنیا همان چیزی است که هست و آنها همان چیزی‌اند که هستند

اما مهم‌تر از همه، سؤال‌های خوب با «چگونه» و «چرا» دربارهٔ چیزی که به آن علاقه داری، شانس ماندن آن اطلاعات را در مغز و هماهنگی‌اش را با سایر اطلاعات مرتبط را افزایش می‌دهد و زمانی که وقتش برسد آنها را به دیگران انتقال دهی، برایت مفیدتر می‌شود.

ابتدا، اهداف کوچکی برای خودت تعیین کن. در حال حاضر نگران اهداف بزرگ و گسترده نباش. هر روز روی بهبودها و دستاوردهایت تمرکز کن که می‌تواند شامل اهداف ورزشی یا تغذیه باشد. شاید دربارهٔ برقراری ارتباط با دیگران یا مطالعه یا منظم کردن خانه‌ات باشد. اول سروقت کارهایی برو که انجامشان را دوست داری یا به‌خاطر تکمیل کردنشان به خودت افتخار می‌کنی. آنها را هر روز با هدف کوچکی انجام بده و سپس، توجه کن که چگونه انجام آن کار کوچک، موضوع موردتوجهت را تغییر می‌دهد. ناگهان، متوجه نگاهِ متفاوتت به مسائل خواهی شد.

برای تمام اتفاقاتی که تا اینجا برایمان افتاده است، چه خوب و چه بد، دلایل و توضیحاتی وجود دارد؛ اما در بیشتر موارد، به این دلیل نبوده است که انتخابی نداشتیم. همیشه یک انتخاب داریم.

وقتی برای تحقق رؤیایی کار می‌کنی، نق نمی‌زنی. به‌علاوه، مشکلات و ناملایمات بخش عادی زندگی هرکسی است. چشم‌اندازت هرچه که باشد، برای تحققش قرار است با شرایط پرچالشی دست‌وپنجه نرم کنی. روزگار سختی است و چیزهایی وجود خواهد داشت که له‌ولورده‌ات می‌کند. باید یاد بگیری که چگونه این لحظات را مدیریت کنی. باید یاد بگیری که چه موقع تغییر رویه بدهی و نکات مثبت را در هرچیزی پیدا کنی. باید بدانی که وقتی زمین خوردی، چطور از نو بلند شوی و خطراتی را که متحمل می‌شوی درک کنی. رویارویی با مشکلات به‌جای شکایت کردن از آنها این فرصت را می‌دهد که تمام این مهارت‌ها را تمرین کنی

ارزش تلاش برای تبدیل شدن به کسی که نیستی چیست؟ از داستان واقعی خود پنهان می‌شوی و اجازه می‌دهی شخص دیگری تعریفش کند؟ فکر می‌کنی این کار در نهایت تو را به کجا می‌رساند؟ به تو قول می‌دهم به هیچ‌جای خوبی نمی‌رساند. چیزی را که هستی بپذیر! داستان خودت را بنویس! حتی اگر دوستش نداری. حتی اگر بد باشد و خجالت بکشی. اگر از گذشته‌ات فرار کنی و از دستش پنهان شوی، اگر داستانت را انکار کنی و سعی کنی داستان متفاوتی را عرضه کنی، حتی اگر هدفت خوب باشد، فقط باعث می‌شود شبیه آدم‌های شیاد یا بدتر از آن، شبیه سیاست‌مدارها به نظر بیایی.

تا جایی که می‌توانی مفید باش. می‌خواهم این کار را به همان دلیلی که هریک از ما بخشندگی را انتخاب کرده‌ایم انجام دهی؛ زیرا مدیون افرادی هستیم که ما را به جایگاه امروزمان رسانده‌اند، زیرا می‌توانیم برای نسل بعدی دقیقاً همان کاری را انجام دهیم که نسل قبل برای ما انجام داد؛ زیرا بخشندگی دنیا را به جای بهتری برای زندگی تبدیل خواهد کرد، زیرا بخشندگی شادیِ پیش‌بینی‌ناپذیری برایت به ارمغان می‌آورد.

آینه‌هاتون رو بشکنید! بله، در واقع، شیشه رو بشکنید. توی جامعهٔ ما که خودبینی موج می‌زنه، کمتر به خودتون و بیشتر به دیگران نگاه کنید. بیشتر از چهرهٔ خودتون، دربارهٔ چهرهٔ همسایه‌تون بدونید. وقتی به سی، چهل، پنجاه یا حتی هفتادسالگی برسید، چیزی که باعث شادی و رضایتتون می‌شه، تعداد دوستانتونه نه میزان ثروتتون. از پیشرفت محله، شهر، ایالت، کشور و هم‌نوعتون بیشتر از رشد ماهیچه‌ها، اندام، خودرو، خونه یا حساب بانکی‌تون رضایت دارید. از صلح‌جو بودن بیشتر از جنگجو بودن سود می‌برید. آینه‌ها رو بشکنید.»

آینه‌هاتون رو بشکنید! بله، در واقع، شیشه رو بشکنید. توی جامعهٔ ما که خودبینی موج می‌زنه، کمتر به خودتون و بیشتر به دیگران نگاه کنید. بیشتر از چهرهٔ خودتون، دربارهٔ چهرهٔ همسایه‌تون بدونید. وقتی به سی، چهل، پنجاه یا حتی هفتادسالگی برسید، چیزی که باعث شادی و رضایتتون می‌شه، تعداد دوستانتونه نه میزان ثروتتون.

اما بهترین قسمتش این است که میلیون‌ها راه وجود دارد که می‌توانی از آنها درس بگیری تا از زمان، مهارت‌ها و منابعت به‌نفع دیگران استفاده کنی. طبق تجربه‌ام، یک بار که شروع کنی، دیگر متوقف نمی‌شوی.

در هر صورت، چه با کارَت به صدها نفر کمک کرده باشی و چه با سخنان خردمندانه‌ات زندگی کسی را تغییر داده باشی، به اساسی‌ترین روش جبران کرده‌ای؛ چون دنیا را تغییر داده‌ای. اگر هنوز دربارهٔ روش جبران کردن مطمئن نیستی، فقط حضور ذهن داشته باش و روی چیزهای کوچک متمرکز بمان.

فصل قبل دربارهٔ کنجکاو بودن، شبیه اسفنج بودن و مطرح کردن سؤال‌های خوب صحبت کردیم و گفتیم اینها مهارت‌هایی است برای باز کردن ذهنت دربارهٔ امکانات جهان. خب، همچنین اینها مهارت‌هایی‌اند برای باز کردن قلبت به روی مشکلات و راه‌هایی که ممکن است بخشی از راه‌حلشان باشی

اگر هنوز درگیر یافتن راه‌هایی برای بخشیدن هستی، روی چیزهایی که داری یا می‌دانی تمرکز نکن. فهرستی شخصی از کارهایی تهیه کن که دیگران در زندگی برایت انجام داده‌اند و سعی کن برای جبرانش همان لطف را در حق افراد دیگری انجام دهی که شاید در موقعیت مشابهی هستند.

نکتهٔ واقعاً جالبش اینجاست که بین افرادی که پنج دلار بخشیدند در مقایسه با کسانی که بیست دلار بخشیدند هیچ تفاوت معناداری در میزان افزایش شادی‌شان وجود نداشت. این‌طور نیست افرادی که بیست دلار بخشیدند، چهار برابر شادی بیشتری را تجربه کرده باشند؛ این یعنی مقداری که می‌بخشی مهم نیست، مهم عملِ بخشیدن است که شادی را افزایش می‌دهد.

در سال ۲۰۰۸، محققان دانشگاه هاروارد آزمایشی انجام دادند. در آن به گروهی از شرکت‌کنندگان پنج دلار و به گروه دیگر بیست دلار دادند و به آنها گفتند که یا خرجش کنند یا آن را ببخشند. محققان پس از بررسی شرکت‌کنندگان در پایان روز دریافتند افرادی که پولشان را بخشیدند، روز بسیار بهتری را در مقایسه با افرادی داشتند که آن را نگه داشته بودند.

‫من این شغل را دوست داشتم. بی‌وقفه داشتم یاد می‌گرفتم. هرچه بیشتر یاد می‌گرفتم و از افرادی که به من آموزش می‌دادند سؤال‌های بیشتری می‌کردم، بیشتر چگونگیِ ارتباط همهٔ مسائل با یکدیگر را می‌فهمیدم و رهبر بهتری می‌شدم.