بریده‌هایی از کتاب آخرین‌نامه: آخرین نامه‌های عارفانه و عاشقانه از شهدا

از اینکه ایمانم به بنده‌ات بیشتر از ایمانم به تو بود.... از اینکه منتظر تعریف دیگران بودم، غافل از اینکه تو بهتر از دیگران می‌نویسی و با حافظه‌تری.

خدایا بر ایمان ما بیفزای و نگذار نفس ما، این طاغوت اکبر بر ما غلبه کند و ما را حول محوری بچرخاند که غرق در گناه و بی بند و باری شویم.

خطوط و حدود اسلام را شناسایی و غیر اسلام را با تحقیق و تدقیق بررسی و تنقید نمایید. حس خوش‌بینی را به بدبینی، ترجیح دهید و افراد صالح و فاسد را با ملاک و معیار اسلام و حق تشخیص داده و از هم تفکیک نمایید و منافق را به طور صحیح، به مردم بشناسانید. هرچند او خودش، خود را رسوا می‌کند. نه غیبت بکنید و نه بشنوید.

آری، امید دنیا منشأ همه‌ی ناامیدی‌هاست، اگر به امیدش خو گیری، رهایت نکند و از خود بازت دارد و به خود پردازد، خوشی دنیا همچون قطره‌ای است که با یک بار نوشیدن تمام می‌شود و اگر بر زمین افتد هرگز به دست نخواهد آمد. بیچاره آنان که در این دار فانی خود را اسیر قطره‌های آنی کنند و مفتون نغمه‌ها و شادی‌های دنیایند. خوشا بر آن کس که در این چند روزه‌ی دنیا خود را بیابد و بزرگ‌ترین سرمایه‌ی خود یعنی «عمر» را به تباهی نکشاند.