بریده‌هایی از کتاب کودکان چگونه موفق می شوند؛ استقامت، کنجکاوی و قدرت پنهان شخصیت

دلیل مخاطره‌آمیز بودن سال‌های نوجوانی این است که در آن زمان، سیستم پردازش محرک به حداکثر توان خود می‌رسد، اما سیستم کنترل شناختی تا ۲۰ سالگی کامل نمی‌شود. بنابراین چند سال ما در معرض محرک‌های احساسی شدید هستیم بدون سیستمی که بتواند به خوبی آنها را کنترل کند. در نتیجه در نوجوانی ترکیب این احساسات شدید و استرس بیش از حد، یک ترکیب سمی خواهد بود.

وقتی از مربیان مهدکودک سوال شد آنها گفتند بزرگترین مشکل‌شان بچه‌هایی نیستند که اعداد و حروف را نمی‌دانند، بلکه آنهایی بودند که نمی‌دانستند چطور خشم خود را مدیریت کنند یا خودشان را بعد از یک درگیری آرام کنند.

کودکانی که در محیط پراسترس رشد می‌کنند معمولا به سختی می‌توانند تمرکز کنند، به سختی می‌توانند آرام بنشینند، به سختی می‌توانند از ناامیدی رهایی پیدا کنند و به سختی می‌توانند از دستورات پیروی کنند.

یکی از روش‌های درمان این مشکلات، رفتار درمانی شناختی یا CBT است. در این روش به فرد آموزش داده می‌شود از ذهن آگاه خود استفاده کند تا افکار یا تفسیرهای منفی یا ویرانگر خود را شناسایی کند و با خودش صحبت کند (گاهی با صدای بلند) تا دیدی بهتر کسب کند. به گفته‌ی برونزل، کودکانی که در کیپ موفق می‌شوند، آنهایی هستند که می‌توانند خودشان را در لحظه، رفتاردرمانی شناختی کنند

«ما در کیپ برای شخصیت همان اندازه اهمیت قائلیم که برای تحصیلات. طرز فکر ما این است که اگر بچه‌ها مهارت‌ها و دانش لازم را کسب کنند اما مهارت‌های شخصیتی قوی نداشته باشند، هیچ چیزی ندارند. چون ما فکر می‌کنیم شخصیت چیزی است که افراد را شاد، موفق و راضی نگه می‌دارد.»

راندولف باور دارد که برای موفقیت، اول باید چگونگی شکست خوردن را آموخت.

خوش‌بینی یک مهارت آموختنی است و نه یک ویژگی ذاتی. بزرگسالان و کودکان خوش‌بین می‌توانند خودشان را طوری پرورش دهند تا امیدوارتر باشند، وقتی این کار را انجام دهند شادتر، سالم‌تر و موفق‌تر خواهند بود.

کلنسی بلر که یک روان‌شناس و پژوهشگر در داشنگاه نیویورک بود یک آزمایش در مقیاس بزرگ انجام داد که در آن بیشتر از ۱۲ هزار نوزاد را تقریبا از زمان تولد مورد آزمایش قرار داد. او هر ساله سطح هورمون کورتیزول (هورمون استرس) را در خون آنها اندازه‌گیری می‌کرد. بلر کشف کرد که خطرات محیطی مثل آشفتگی خانواده یا دعواهای خانوادگی فقط زمانی روی سطح استرس کودکان تاثیر می‌گذارد که مادران آنها بی‌توجه و بی‌مسئولیت باشند. وقتی سطح مسئولیت‌پذیری مادران بالا باشد، تاثیر عوامل محیطی تقریبا از بین می‌رود. به عبارت دیگر توجه و مراقبت مادرانه می‌تواند درمقابل آسیب‌های دوران کودکی که باعث واکنش سیستم استرس کودک می‌شود، همانند یک ضربه‌گیر عمل کند. اگر مادر شما در کودکی به حالات احساسی و هیجانی شما توجه کرده باشد، تمام چیزهای بدی که در زندگی با آنها مواجه هستید تقریبا هیچ تاثیری روی سطح استرس شما نخواهد داشت.

چیزی که برای تربیت کودکان از همه مهم‌تر است، اطلاعاتی نیست که در سال‌های اول زندگی او وارد ذهنش می‌کنیم. در عوض مهم‌ترین چیز این است که آیا ما می‌توانیم به کودک کمک کنیم مجموعه‌ای از ویژگی‌های متفاوت را در او بوجود بیاوریم یا نه. ویژگی‌هایی از جمله پشتکار، کنترل نفس، کنجکاوی، وجدان، استقامت و اعتماد به نفس.

برنامه ابزار ذهن، ارتباط زیادی به خواندن و ریاضیات ندارد. در عوض تمام فعالیت‌های آن به این منظور طراحی شده‌اند که کودکان مهارت‌های متفاوتی یاد بگیرند. این مهارت‌ها عبارتند از: کنترل امیال، تمرکز بر فعالیتِ در دست انجام، دوری کردن از حواس‌پرتی‌ها و دام‌های ذهنی، مدیریت احساسات و سازماندهی افکار. مبتکر ابزار ذهن باور دارد که این مهارت‌ها که همه تحت عنوان خودگردانی در یک گروه قرار گرفته‌اند، نتایج مثبت بهتری روی دانش‌آموزان در سال اول مدرسه و بعد از آن در مقایسه با مهارت‌های خواندن و نوشتن مرسوم در پیش دبستانی‌ها دارد.