بریده‌هایی از کتاب صفر به یک: نکاتی در مورد استارتاپ‌ها (چگونه آینده را بسازیم)

تنها الگوی قدرتمندی که دریافته‌ام این است که انسان‌های موفق ارزش را در جاهای پیش‌بینی‌نشده می‌یابند و آن‌ها این کار را نه با فکرکردن به فرمول‌ها، که با اندیشیدن دربارهٔ کسب‌وکار براساس اصول ابتدایی انجام می‌دهند.

ما انسان‌ها با این توانایی از سایر گونه‌ها متمایز شده‌ایم که می‌توانیم معجزه کنیم. این معجزه همان فناوری است!

هر شکوفایی در کسب‌وکار فقط یک‌بار رخ می‌دهد. بیل گیتس بعدی سیستم‌عامل نخواهد ساخت. لری پیج یا سرگی برین بعدی موتور جست‌وجو نمی‌سازند و مارک زاکربرگ بعدی هم شبکهٔ اجتماعی ایجاد نخواهد کرد. اگر از این افراد تقلید کنید، چیزی از آن‌ها یاد نخواهید گرفت.

هر شکوفایی در کسب‌وکار فقط یک‌بار رخ می‌دهد. بیل گیتس بعدی سیستم‌عامل نخواهد ساخت. لری پیج یا سرگی برین بعدی موتور جست‌وجو نمی‌سازند و مارک زاکربرگ بعدی هم شبکهٔ اجتماعی ایجاد نخواهد کرد. اگر از این افراد تقلید کنید، چیزی از آن‌ها یاد نخواهید گرفت.

گسترش شیوه‌های قدیمی تولید ثروت در جهان منجر به نابودی خواهد شد نه ثروت. در جهانِ با منابع کمیاب، جهانی‌سازی بدون فناوری ناپایدار خواهد بود.

پیشرفت افقی یعنی تکرار چیزهایی که موفق بوده‌اند، حرکت از ۱ به n. پیشرفت افقی را راحت می‌توان تصور کرد. زیرا می‌دانیم چه شکلی است. پیشرفت عمودی یا فشرده به معنی انجام کارهای نو است، حرکت از ۰ به ۱. تصور پیشرفت عمودی دشوارتر است زیرا کاری باید انجام شود که هیچ کس دیگری انجام نداده است. اگر یک ماشین تایپ بردارید و صدتای آن را بسازید پیشرفت افقی کرده‌اید. اگر یک ماشین تایپ دارید و یک واژه‌پرداز بسازید آنگاه شما پیشرفت عمودی داشته‌اید.

هیچ کس نمی‌تواند دقیقاً آینده را پیش‌بینی کند، اما دو چیز را می‌دانیم: اینکه آینده متفاوت خواهد بود و اینکه باید در دنیای امروز ریشه داشته باشد.

تناقض آموزش نوآوری در این است که چنین فرمولی لزوماً نمی‌تواند وجود داشته باشد؛ زیرا هر نوآوری‌ای نو و منحصربه‌فرد است، هیچ قدرتی نمی‌تواند در واژه‌های مشخصی تجویز کند که چگونه خلاق باشید.

صفر به یک درباره این است که چگونه شرکت‌هایی بسازیم که چیزهای نو خلق کند.

انسان‌ها با انتخاب از میان گزینه‌های از پیش ارائه شده در کاتالوگ هستی تصمیم نمی‌گیرند که چه بسازند؛ بلکه ما طرح جهان را با خلق چیزهای نو باز می‌نویسیم.‌

اکنون، زمانی‌که به سرمایه‌گذاری در یک شرکت استارتاپ فکر می‌کنم، روی تیم‌های بنیان‌گذار مطالعه می‌کنم. توانایی‌های فنی و مجموعه‌های مهارتی مکمل اهمیت دارند، اما اینکه بنیان‌گذاران به چه خوبی یکدیگر را می‌شناسند و به چه خوبی با یکدیگر کار می‌کنند به همان اندازه مهم است.

هر شکوفایی در کسب‌وکار تنها یک‌بار رخ می‌دهد. بیل گیتس بعدی سیستم‌عامل نخواهد ساخت. لری پیج یا سرگئی برین بعدی موتور جست‌وجو نخواهند ساخت و مارک زاکربرگ بعدی شبکه اجتماعی خلق نخواهد کرد. اگر از این افراد تقلید می‌کنید، درواقع از آن‌ها چیزی نمی‌آموزید.

هرگاه که با شخصی مصاحبه شغلی می‌کنم، دوست دارم این سؤال را بپرسم: «چه حقیقت مهمی وجود دارد که افراد خیلی کمی با آن موافقند؟»

استنفورد تدریس کرده‌ام، شکل گرفته است. دانشجویان دانشگاه در چند تخصص معدود می‌توانند مهارت‌های زیادی کسب کنند ولی بسیاری از آن‌ها هرگز نمی‌آموزند که در دنیای وسیع‌تر با آن مهارت‌ها چه بکنند.

تکلیف امروز ما، یافتن راه‌هایی یکتا برای ساخت چیزهای جدیدی است که آینده را نه‌تنها متفاوت، بلکه بهتر خواهند کرد؛ رفتن از ۰ به ۱. گام ضروری نخست، آن است که خود فکر کنید. تنها با از نو دیدن دنیایمان، همان‌قدر تازه و عجیب که برای باستانیانی که نخستین‌بار آن را می‌دیدند، آن‌گونه بود؛ می‌توانیم هم دنیا را دوباره بسازیم و هم آن را برای آینده حفظ کنیم.

درس برای کسب‌وکارها آن است که ما به بنیان‌گذاران نیازمندیم. گویا، باید در برابر بنیان‌گذارانی که به نظر عجیب یا با صفات حدی می‌رسند، صبورتر باشیم؛ ما به افراد عجیب و غریبی که سازمان‌ها را از پیشرفت صرفاً تدریجی، فراتر می‌برند، نیازمندیم.