بریده‌هایی از کتاب ه‍وم‍ی‍وپ‍ات‍ی‌ چ‍ی‍س‍ت‌؟: راه‍ن‍م‍ای‍ی‌ ب‍رای‌ ب‍ی‍م‍اران‌

داروهای با منشأ حیوانی نیز در موارد حاد و هم در موارد مزمن بکار می‌روند. بخش عمده‌ای از آنها را زهر مارها، رتیل‌ها و زنبورها تشکیل می‌دهند به طور مثال دارویی به نام Sepia که همان ماهی مرکب است از جدارۀ کیسۀ محتوای مرکب این ماهی تهیه می‌شود؛ این دارو در بسیاری از خانم‌ها بخصوص بعد از ۴۰ سالگی کاربرد وسیعی دارد.

امروزه پزشکی مدرن بیشتر از هر زمان دیگری پی برده که بخش وسیعی از داروها تأثیرات سرکوب‌کننده دارند. برای مثال، برخی از متخصصین آسم بر این باورند که از بین بردن اگزما از طریق استفاده از پمادهای شیمیایی موجب بروز آسم می‌گردد

واژۀ هومیوپاتی بیانگر یک شیوۀ درمانی خاص با اساسی معین است. به عبارت دیگر هومیوپاتی روشی علمی در پزشکی است که از آن به عنوان درمان تنظیمی (Regulation Therapie) می‌توان نام برد. هدف این روش، تنظیم و تحریک نیروی حیاتی در شخص توسط داروهای خاصی است که طبق اصول هومیوپاتی ساخته شده‌اند. برای تولید داروهای هومیوپاتی از روش ویژه‌ای استفاده می‌شود. متأسفانه دربارۀ هومیوپاتی پندارهای نادرست و به دنبال آن پیش‌داوری‌های زیادی وجود دارد.

بنابراین بهتر است که برای مثال: ـ هنگام بروز یک آنژین، به جای آنتی‌بیوتیک داروی فیتولاکا (Phytolaca)، ـ هنگام بروز یک برونشیت حاد به جای آنتی‌بیوتیک، یک داروی گیاهی مانند دروسرا (Drosera)، بریونیا (Bryonia) و یا بلادونا (Belladonna) و غیره تجویز شود

هانمن در پاراگراف ۲ در کتاب ارگانون (Organon) ــ دربارۀ فرضیه هومیوپاتی ــ چنین می‌نویسد: بزرگ‌ترین آرمان درمان، بازگرداندن سلامتی برای همیشه است در مدت زمانی کوتاه و با روشی ملایم و یا نابود کردن بیماری به طور کامل با شیوه‌ای کوتاه مدت، مطمئن، از راهی بی‌ضرر و بر پایۀ دلایلی روشن و مشخص. این جمله دربرگیرندۀ یک برنامۀ کامل است و کسی که چنین می‌نویسد باید به روش درمانی خود بسیار مطمئن باشد

دکتر اچ. دورکسی (H. Dorcsi) در این باره چنین می‌نویسد: بیمار «دیده شود»، «شنیده شود»، «حس شود»، «درک شود». و درست به همین دلیل هومیوپاتی به عنوان یک روش انسانی شناخته شده است.

تنها همین اصل که داروهای هومیوپاتی بی‌ضرراند، دلیلی اساسی برای حقانیت آن است. همگی ما با مشکل مضرات آلودگی‌های محیط‌زیست و داروها آشنا هستیم. داروهای هومیوپاتی اگر به روش صحیح تولید شوند و با اصول صحیح مورد استفاده قرار گیرند، دارای هیچ‌گونه ضرر و مسمومیت نیستند. پزشکان هومیوپات در این زمینه دارای تجربه‌ای طولانی بیش از ۱۷۰ سال می‌باشند که در طول این دوران، هیچ مورد زیان‌بخشی پیش نیامده است.

هانمن داروهایی را که نمی‌توانسته توسط حلال‌هایی مثل الکل از آنها Mutter tinktur به دست بیاورد با ساییدن آن در موادی مثل پودر شیر خشک به مدت حداقل بیست دقیقه که گاه در بعضی مواد تا یک یا دو ساعت هم ادامه پیدا می‌کرده، آن را قابل حل در الکل می‌ساخته. برای مثال طلا به طور معمول قابل حل در الکل نیست، هانمن با ساییدن یک واحد طلا (مثلاً یک گرم) در نه واحد (مثلاً ۹ گرم) پودر شیر به مدت حداقل بیست

داروهای معدنی (Mineral) در موارد حاد کمتر بکار می‌روند (بیش از ۹۰% در موارد مزمن بکار می‌روند) اگر در موقعیت حادی مجبور به تجویز گردیم باید به خوبی نسبت به عملکرد حاد آن دارو شناخت پیدا کرده باشیم.

داروهای معدنی (Mineral) در موارد حاد کمتر بکار می‌روند (بیش از ۹۰% در موارد مزمن بکار می‌روند) اگر در موقعیت حادی مجبور به تجویز گردیم باید به خوبی نسبت به عملکرد حاد آن دارو شناخت پیدا کرده باشیم.

این داروها منشأ طبیعی (گیاهی، حیوانی و معدنی) دارند که اخیراً Nosoden نیز به آنها افزوده شده (Nosoden داروهایی هستند که از نسوج مبتلا به بیماری مثل Psoria، سیفیلیس، سل، گنوره و… به دست می‌آیند). عوامل تشکیل‌دهندۀ داروهای هومیوپاتی عبارت از: تقریباً ۸۵% گیاهی، ۳% تا ۲% حیوانی و ۱۳% تا ۱۲% معدنی. Nosodes هنوز بسیار محدود و بیش از بیست عدد نیستند.

در رابطه با تجویز دارو دو نکته را حتماً باید به خاطر داشت: ۱ – موارد حاد ۲ – موارد مزمن

در هومیوپاتی داروها تقریباً به طور کلی از مواد طبیعی تهیه شده که شامل بسیاری از گیاهان شفابخش شناخته شده، فرآورده‌های حیوانی (مانند زهر مار) و مواد معدنی (مانند نمک کلسیم و یا گوگرد) می‌باشند. به علت روش خاص تولید داروهای هومیوپاتی، مواد اضافه و سمی که می‌توانند گاهی برای بیماران مضر باشند در داروهای هومیوپاتی دفع می‌گردند

جزیی‌ترین مطالبی که بیمار ناخودآگاه و با اشتیاق مطرح می‌کند برای دکتر هومیوپات از اهمیت بسیار برخوردار است؛ چرا که همین موارد است که بیمار را منحصر به فرد نموده و نشانگر عکس‌العمل ویژۀ او نسبت به بیماری است. این نکات برجسته همان نکاتی است که پزشکی رایج خود را بی‌نیاز از دانستن آنها می‌داند.

قانون اصلی هومیوپاتی قانونی است به نام اصل همگونی ـ همسانی (Simile Prinzip) که چنین تعریف می‌شود: هر عنصر دارویی در بدن انسان سالم یک نوع بیماری خاص خود آن دارو را به وجود می‌آورد، در نتیجه این دارو می‌تواند برای بیماری که دارای آن علایم است، تجویز گردد.

کاشف و گسترش‌دهندۀ هومیوپاتی دکتر ساموئل هانمن (Samuel Hanemann) است.

بدینسان دو راه برای درمان وجود دارد: ۱ – درمان عضو (پزشک بالینی) (klinikal medicin) و یا ۲ – درمان کلی تمام وجود انسان = (یعنی) هومیوپاتی (و یا یک روش درمان کلی دیگر) در اینجا تأکید می‌شود که بنا بر نوع و ضرورت درمان، هر دو روش لازم و ملزوم یکدیگرند.

البته داروهای هومیوپاتی اثرات جانبی به نام First aggrivation (بدتر شدن اولیه) دارند که حداکثر چند روز باقی می‌ماند، منتها مسلم این است که پزشک باید مستقیماً از این Aggrivate مطلع گردد.