بریده‌هایی از کتاب پیرمرد صدساله‌ای که از پنجره‌ی خانه‌ی سالمندان زد به چاک و ناپدید شد

آلن فکر کرد که مردم قرن هفده کار بیهوده‌ای می‌کردند که همدیگر را می‌کشتند. چون اگر کمی صبور بودند به هرحال، عمر انسان به سر می‌رسید.

«مرز بین نبوغ و جنون بسیار باریک است.

هیچ چیزی تا ابد دوام نمی‌آورد مگر آن‌که کسی احمق باشد و این‌چنین فکر کند. تنها حماقت است که شاید تا ابد در این جهان دوام بیاورد.

هیچ چیزی تا ابد دوام نمی‌آورد مگر آن‌که کسی احمق باشد و این‌چنین فکر کند. تنها حماقت است که شاید تا ابد در این جهان دوام بیاورد.

هیچ چیزی تا ابد دوام نمی‌آورد مگر آن‌که کسی احمق باشد و این‌چنین فکر کند.

آلن فکر کرد که مردم قرن هفده کار بیهوده‌ای می‌کردند که همدیگر را می‌کشتند. چون اگر کمی صبور بودند به هرحال، عمر انسان به سر می‌رسید

آماندا در انتخابات فرمانداری با نتیجه‌ی ۸۰ درصد در مقابل ۲۲ درصد پیروز شد. رقیب انتخاباتی‌اش به دادگاه شکایت کرد که بیش از صد درصد در انتخابات معنی ندارد. دادگاه بلافاصله شکایت او را رد کرد و تهدید نمود که اگر او همچنان بخواهد در انتخابات فرمانداری اخلال کند کارش به زندان می‌کشد. آماندا پیش از اخطار دادگاه با رئیس دادگاه یک فنجان قهوه خورده بود.

حماقت است که شاید تا ابد در این جهان دوام بیاورد.

آن‌ها که تعیین می‌کنند چه چیزی حقیقت دارد، همان کسانی هستند که حرف‌هایشان ارزش شنیدن ندارد.

«من دیگر سؤالی ندارم. فقط می‌خواهم بدانم که برای چه شما خودتان را قایم کرده بودید درحالی‌که ضرورتی برای این‌کار نبود. شما بی‌گناه بودید. نبودید؟» بنی گفت: «بی‌گناهی برای هر کسی مفهوم خاصی دارد. بی‌گناهی از دید کی؟»

جزیره‌ی بالی در جهان جزیره‌ای شناخته شد که در آن کسی نه رشوه می‌دهد و نه می‌گیرد. دلیلش آن بود که آماندا به کمیته‌ی تحقیق رشوه داده بود.

«هرگز با یک سوئدی در خوردن رقابت نکن مگر آن‌که نروژی یا لااقل روس باشی.»

یادم می‌آید یک چینی مخالف مائو در واشنگتن به وزارت خارجه‌ی آمریکا گفته بود معامله با چین کمونیست مثل آن است که با ببری درباره‌ی قیمت پوست آن چانه بزنند.

هیچ‌کس به اندازه‌ی یک پدربزرگ، آن هم هنگامی که روی نیمکت همیشگی‌اش نشسته، به عصایش تکیه داده، و داستان‌های زندگی‌اش را نقل می‌کند، قادر به جلب شنونده نیست. نوه‌ها با چشم‌های باز از حیرت، می‌پرسند: اما پدر بزرگ.... این داستان‌ها راستی راستی، حقیقت دارند؟ و پدر بزرگ پاسخ می‌دهد: آن‌ها که تعیین می‌کنند چه چیزی حقیقت دارد، همان کسانی هستند که حرف‌هایشان ارزش شنیدن ندارد.

آلن پاسخ داد: «من فقط دو چیز را بهتر از هرکس بلدم. می‌توانم از شیر بز آبجو درست کنم و از ترقه بمب اتم بسازم.» ـ این درست همان چیزی است که ما می‌خواهیم. ـ کدام؟ شیر بز؟ آن مرد گفت: «نخیر. شیر بز نه.» آلن گفت: «برو خدا روزیت را جای دیگر حواله کند.»

مردم جیبوتی آن‌قدر درگیر بدبختی‌های خودشان هستند که به اضافه شدن یک پایگاه نظامی دیگر توجه ندارند. بلکه فقط به فکر این هستند که یک روز بیشتر زنده بمانند.

هیچ چیزی تا ابد دوام نمی‌آورد مگر آن‌که کسی احمق باشد و این‌چنین فکر کند. تنها حماقت است که شاید تا ابد در این جهان دوام بیاورد

و پدر بزرگ پاسخ می‌دهد: آن‌ها که تعیین می‌کنند چه چیزی حقیقت دارد، همان کسانی هستند که حرف‌هایشان ارزش شنیدن ندارد.

بله نقشه کاملاً آماده‌ی اجرا نیست. ولی وقتی راه افتاد، دیگر راه افتاده.»

تجربه من نشان می‌دهد که عدالت آن‌طور که باید، عدالت نیست.»