بریده‌هایی از کتاب قدرت اختلاف

اخیراً مجله‌ای طی یک مصاحبه از کلودیا پرسید: «راز موفقیت در چیست؟» و او بدون لحظه‌ای درنگ پاسخ داد: «اینکه از اشتباه کردن نترسیم.» اشتباه کردن مؤلفه‌ای ضروری برای دستیابی به رشد است.

ملاقات دو انسان همچون تماس دو مادهٔ شیمیایی است، اگر واکنشی در این میان رخ دهد، هردوی آنان متحول می‌شوند. کارل گوستاو یونگ

قبلاً تصور می‌شد که سیم‌کشی‌های مغزی پدیده‌ای ازپیش‌تعیین‌شده‌اند و به عبارتی مغز طرح سیم‌کشی ثابتی دارد. اما اکنون می‌دانیم که چنین باوری درست نیست. مغز می‌تواند از طریق فرایندی با عنوان شکل‌پذیری عصبی طی طول عمر فرد متحول شود.

هیچ اختلافی را نباید حل‌نشده یا مسکوت باقی گذاشت. با حل کردن اختلافات، ما صمیمیت، اعتماد و تاب‌آوری‌مان را تقویت می‌کنیم.

محیطی که فرصت تجربهٔ احساسات آشفته و پررنگ را برای کودک فراهم آورد، جهت‌گیری سالمی به رشد او می‌دهد؛ در این صورت حسی مثبت و قوی از «من هستم» در کودک شکل می‌گیرد. برای کودک محدودیت‌هایی تعیین کنید، ولی مراقب باشید روحش را خرد نسازید. با گفتن اینکه «من با احساسات تندت مشکلی ندارم. همراه تو خواهم ماند و تو را تنها نخواهم گذاشت» حسی از امنیت به او منتقل کنید.

چرا برخی افراد اندوهگین، گوشه‌گیر و فاقد عزت‌نفس، برخی دیگر خشمگین، فاقد تمرکز و ناتوان در ابراز وجود و بااین‌همه برخی هم شاد، کنجکاو، مهربان و بااعتمادبه‌نفس هستند؟

با گوش فرادادن به هم، اذعان کردن به تفاوت‌هایمان و یافتن راه‌حلی برای عبور از اختلاف‌ها، متحدتر و شادتر خواهیم شد و این موضوع هم در بُعد روابط فردی و هم در گسترهٔ وسیع‌تر روابط اجتماعی‌مان صادق است.

میل به کمال‌گرایی، هم از منظر فردی و هم در روابط، کلیت فرهنگ مدرن را فرا گرفته است. ما رفته‌رفته بیش از قبل شاهد ناتوانی در تحمل آشفتگی‌ها هستیم.

ما دریافته‌ایم که ناهمسویی و ترمیم برای رشد ما که موجوداتی اجتماعی هستیم، مؤلفه‌هایی طبیعی و همیشگی محسوب می‌شوند. وقتی بدانیم در روابط مهرآمیز اولیهٔ انسانی، افراد تنها در ۳۰ درصد مواقع با یکدیگر هماهنگ‌اند، چه تسکینی پیدا می‌کنیم! این درصد اندک باید بتواند موجب کم شدن فشاری شود که بسیاری از افراد به خاطر دستیابی به هماهنگی صددرصدی در روابط دوران بزرگسالی‌شان احساس می‌کنند. مادامی‌که مجالی برای ترمیم وجود داشته باشد، ناهمسویی ۷۰ درصدی تعاملات نه تنها طبیعی که لازمهٔ رشد و روابط مثبت و سالم انسانی است. وجود این آشفتگی‌های بهنجار برای دستیابی به اعتماد در روابطمان ضرورت دارد.

وقتی در زندگی‌تان با افرادی مواجه می‌شوید که اهداف، انگیزه‌ها و معانی متفاوتی با شما دارند، به جای گریختن، باید درگیر تعامل با آن‌ها شوید و همچون مادر و نوزاد راهی برای ترمیم ناهمسویی‌هایتان بیابید. تنها در این صورت است که به عنوان یک جامعه رشد خواهیم کرد.