بریده‌هایی از کتاب نوع دوستی؛ داروی شگفت انگیز

برای اینکه بتوانید به بهترین شکل به دیگران خدمت کنید، باید از خودتان نیز مراقبت کنید

اگر رؤیایتان فقط شامل خودتان باشد، خیلی کوچک است.

نوجوانانی که وقت خود را به شبکه‌های اجتماعی، ارسال پیام و بازی اختصاص می‌دادند -و کمتر در فعالیت‌هایی مثل ورزش کردن، تعاملِ رودررو با دیگران یا انجام دادن تکالیفشان شرکت داشتند- پایین‌ترین امتیاز سلامتی را دارا بودند. کمترین زمان قرارگیری در مقابل صفحات نمایشگر مربوط به شادترین بچه‌ها بود.

در دهه‌های قبل، ما خوشحالی و تاب‌آوری را در خانواده، دوستان و روابط می‌یافتیم، ولی اکنون فقط خودمان مانده‌ایم و گوشی‌مان.

روابط کلید تاب‌آوری است.

اگر شخصی دوست شادی داشت که خیلی به او نزدیک (در ۱.۵ کیلومتری او) بود، احتمال شادمانی او ۲۵ درصد افزایش می‌یافت. افزایش مشابهی در احتمال شادمانی با داشتن همسری شادمان، برادر یا خواهر شاد در نزدیکی و همسایهٔ کناریِ شادمان مشاهده شد. افزایش فاصلهٔ جغرافیایی -دور شدن همسایه، برادر یا خواهر و دوستان فرد- احتمال شادمانی را کاهش داد.

«سفر پیش‌داوری، تعصب و کوته‌فکری را از بین می‌برد و به همین دلایل است که مردم ما به سفر نیاز دارند. نمی‌توان دیدگاه‌های خیرخواهانه، سالم و جامع در مورد انسان‌ها و سایر موارد را با زندگی کردن مانند گیاهان و سپری کردن کل عمرِ خود در یک گوشهٔ کوچک به دست آورد.»

ما فکر می‌کنیم موفقیت به شادمانی منجر می‌شود، ولی برعکس است: شادمانی به موفقیت ختم می‌شود.

تمرکز بر خود با عاطفهٔ منفی (خوی افسردگی) مرتبط است و ارتباط بین این دو به‌ویژه زمانی برقرار است که فرد درحالی‌که تمرکزش فقط روی خودش است نشخوار ذهنی داشته باشد، یعنی نتواند از افکار ذهن خود خارج شود.

با لمس کردن، بغل کردن و صمیمی بودن می‌توانید ایمنی خودتان را افزایش داده و درد یکدیگر را کاهش دهید.