بریده‌هایی از کتاب توانمندی های نهان

گونه‌ای که بقا یافته است نه باهوش‌ترین، که سازگارترین گونهٔ جانوری است... گونه‌ای دوام می‌آورد که بتواند به بهترین وجه سازگار شود.

سندروم متقلب به آدم چنین القا می‌کند: «من سردرگمم. دیر یا زود دیگران خواهند فهمید که من فرد توانایی نیستم.» اما طرز فکر رشد می‌گوید: «من کماکان سردرگمم، منتها دیر یا زود مسیرم را پیدا می‌کنم.»

پژوهش‌ها نشان می‌دهند که دانش‌آموزان بسیار موفق در برترین دبیرستان‌ها برحسب هنجارهای ملی، به‌لحاظ بالینی سه تا هفت برابر افسرده‌تر و مضطرب‌ترند.

منش چیزی بیش از داشتن مجموعه‌ای از اصول است. منش به معنای قابلیت آموخته‌شده برای زندگی براساس اصولتان است. مهارت‌های منش جلوی اهمال‌کاری مزمن را می‌گیرد.

کلید تحول من تغییر شیوهٔ فراگیری‌ام بود: برای پیش رفتن، من ابتدا می‌بایست چند قدمی به عقب برگردم و در روش‌هایم تجدیدنظر کنم؛ می‌بایست به‌سان اسفنجی اطلاعات را جذب کنم، از کمال‌گرایی و عجله کردن دست برداشته و از یادگیری لذت ببرم؛ می‌بایست عزمی راسخ داشته و در روند یادگیری‌ام منضبط باشم.

افرادی که گام‌های بلندی برمی‌دارند، به‌ندرت از عجایب طبیعت‌اند؛ آن‌ها معمولاً از عجایب تربیت به حساب می‌آیند.

آرمان آن شخصی است که امیدوارید به آن تبدیل شوید.

آنچه نادیده می‌گیریم این واقعیت است که وقتی افراد راهی را پیش روی خود نمی‌بینند، رؤیای مقصد هم در ذهنشان رنگ خواهد باخت.

اگر شرایط مناسب برای یادگیری فراهم شود، تقریباً همهٔ افراد دنیا می‌توانند هر مهارتی را یاد بگیرند ...

آنچه شبیه به تفاوت در توانایی‌های ذاتی به نظر می‌رسد، درواقع اغلب ناشی از تفاوت در فرصت‌ها و انگیزه‌هاست.

کودکان به موضوع مورد توجه ما توجه می‌کنند: آنچه بدان تمرکز می‌کنیم به آنان نشان می‌دهد که برای چه ارزش قائلیم.

«روخوانی مهارتی اساسی در تمامی حوزه‌هاست. اگر انگیزه‌ای برای روخوانی نداشته باشید، نمی‌توانید دربارهٔ هیچ موضوع دیگری به مطالعه بپردازید.» پرورشِ میل به مطالعه است که علاقه‌مندی‌های فردی را تغذیه می‌کند.

مهم‌ترین درسی که مربیان فنلاندی باید به کودکان بیاموزند این است که یادگیری سرگرم‌کننده است.

سیستم‌های گزینشی با اولویت قائل شدن برای متقاضیانی که پیش‌تر به دستاورد مهمی نائل آمده‌اند، متقاضیان توانمند جهت انجام کارهای بزرگ‌تر آتی را دست‌کم و نادیده می‌گیرند. وقتی عملکرد گذشتهٔ فرد را با قابلیت‌های آتی او اشتباه بگیریم، دیگر قادر نخواهیم بود افرادی را شناسایی کنیم که دستاوردشان غلبه بر موانع بزرگ بوده است. ما باید در نظر بگیریم که شیب مسیر افراد تا چه حد تند بوده است، آن‌ها چه مسافتی را به بالا طی کرده‌اند و در طول مسیرشان، چطور به رشد رسیده‌اند.

‫موفقیت را نه به‌واسطهٔ جایگاهی که فرد به آن دست یافته است، بلکه براساسِ تعداد موانعی باید سنجید که در مسیر دستیابی به جایگاه خود بر آن‌ها غلبه کرده است.

دور شدن از موضوع اصلی را نباید یک انحراف قلمداد کرد؛ این کار می‌تواند یک منبع انرژی باشد.

هدف از کمک گرفتن از راهنمایان پیروی کورکورانه از توصیه‌های آنان نیست، بلکه ترسیم مسیری احتمالی برای واکاوی همراه باهم است. برای نزدیک شدن به چنین هدفی باید دانش ضمنی آنان را آشکار کنید. اسفنجی شدن با توصیه خواستن از دیگران آغاز می‌شود؛ ولی به‌جای اینکه از دیگران کمک فکری بگیرید، باید از آن‌ها بخواهید تا بار دیگر مسیر طی‌شدهٔ خودشان را ترسیم کنند.

‫منشْ اغلب با شخصیت۳۷ اشتباه گرفته می‌شود، اما این دو یکسان نیستند؛ شخصیت تمایل درونی شماست، غرایز اصلی‌تان که می‌گویند چطور فکر، احساس و عمل کنید. اما منش توانایی شما برای اولویت دادن ارزش‌ها نسبت به غرایز است.

«هرقدر در کار خود بهتر شوید، توانایی شما در انتقال دانسته‌هایتان در آن حوزه به دیگران یا قابلیتتان در یاری رساندن به بقیه جهت فراگیری همان مهارت بدتر خواهد شد.»

پیشرفت یک وهم نیست، اتفاق می‌افتد، ولی همواره رَوندی کُند دارد و ناگزیر در مسیر پیشروی، نومیدی‌هایی هم به سراغمان خواهند آمد. - جورج اورول