بریده‌هایی از کتاب توانمندی های نهان

منتقد یا مشوق بودن برای همه آسان است، اما مربیگری دشوار است. منتقدها نقاط ضعف شما را می‌بینند و به بدترین نسخهٔ شما حمله می‌کنند. مشوق‌ها نقاط قوت شما را می‌بینند و از بهترینِ شما تعریف و تمجید می‌کنند. حال‌آنکه یک مربی توانمندی‌های شما را می‌بیند و به شما کمک می‌کند به بهترین خودتان تبدیل شوید.

ظرفیت جذب می‌نامند. ظرفیت جذب یعنی توانایی فرد در شناسایی، ارزش‌گذاری، جذب و به کار گرفتن اطلاعات تازه. (۱۸) این ظرفیت به دو عادت کلیدی بستگی دارد: نخستین عادت به نحوهٔ کسب اطلاعات مربوط می‌شود: آیا شما فقط به چیزهایی واکنش نشان می‌دهید که وارد میدان دیدتان می‌شود یا اینکه به‌شکلی پیشگامانه در جست‌وجوی دانش، مهارت‌ها و دیدگاه‌های تازه برمی‌آیید؟(۱۹) دومین عادت به هدفی مربوط است که هنگام پالایش اطلاعات دنبال می‌کنید: آیا بر تقویت ایگوی خود تمرکز دارید یا در پی افزایش رشدتان هستید؟(۲۰)

روان‌شناسان این چرخه را سخت‌کوشی آموخته‌شده می‌نامند. وقتی به‌خاطر تلاش‌هایتان تحسین می‌شوید، صرفاً احساس ناشی از تلاش ویژگی‌های پاداشی ثانویه را به خودش می‌گیرد. (۳۴) در این حالت، به‌جای آنکه خودتان را برای تداوم تلاش‌هایتان تحت فشار قرار دهید، حس می‌کنید که به‌سمت تلاش کشیده می‌شوید.

مادامی‌که مایل باشید کمی معذب شوید، هیچ‌گاه برای یادگیری دیر نیست و ضمناً چنین شجاعتی می‌تواند ماهیتی مسری داشته باشد. اگر منتظر بمانیم برای مقابله با چالشی جدید آماده شویم و بعد دست به کار شویم، چه‌بسا هیچ‌گاه زمان دست به کار شدنمان فرا نرسد. شاید هرگز روزی نیاید که از خواب برخیزیم و ناگهان احساس آمادگی کنیم. به‌هرحال، با اقدام کردن است که آماده می‌شویم.

وقتی کاری را به تعویق می‌اندازید، از تلاش کردن اجتناب نمی‌کنید، بلکه درواقع از احساسات ناخوشایندی دوری می‌کنید که آن فعالیت در شما برمی‌انگیزد.

اگر شرایط مناسب برای یادگیری فراهم شود، تقریباً همهٔ افراد دنیا می‌توانند هر مهارتی را یاد بگیرند ...»

باشند، نه بر نتیجهٔ بازی

موریس به شاگردانش یادآور شد که آنان فقط می‌توانند بر تصمیمات خودشان کنترل داشته

۱) کنار گذاشتن روش‌های در دسترسِ آزموده‌شده، (۲) قرار دادن خودتان در میدان مبارزه پیش از آنکه احساس آمادگی داشته باشید و (۳) نترسیدن از اشتباه کردن. برترین راه برای تسهیل رشد به استقبال سختی رفتن، جست‌وجو و تشدید آن است.

افرادی که گام‌های بلندی برمی‌دارند، به‌ندرت از عجایب طبیعت‌اند؛ آن‌ها معمولاً از عجایب تربیت به حساب می‌آیند.