بریده‌هایی از کتاب توانمندی های نهان

برای پیش رفتن، من ابتدا می‌بایست چند قدمی به عقب برگردم و در روش‌هایم تجدیدنظر کنم؛ می‌بایست به‌سان اسفنجی اطلاعات را جذب کنم، از کمال‌گرایی و عجله کردن دست برداشته و از یادگیری لذت ببرم؛ می‌بایست عزمی راسخ داشته و در روند یادگیری‌ام منضبط باشم.

رشد کردن کمتر دربارهٔ این است که چقدر سخت تلاش می‌کنید، و بیشتر به این ربط دارد که چقدر خوب یاد می‌گیرید.

اگر شخصیت نحوهٔ واکنش شما در روزهای معمولی باشد، منش نحوهٔ عملکردتان در روزهای دشوار است.

حس دلسردی مانع متداولی است که پس از دور زدن ظاهر می‌شود. دلیلش این است که عقب‌نشینی لزوماً به‌طور مستقیم ما را به قله‌ای تازه نمی‌رساند. گاهی درنهایت به در بسته می‌خورید، نه به این خاطر که در مسیر اشتباهی قرار گرفته‌اید، بلکه به این خاطر که مسیرتان شما را در قالب جاده‌ای طولانی و مدور به‌سوی اوج رهنمون می‌سازد، به‌نحوی که حتی خودتان هم نمی‌توانید با اطمینان بگویید در حال پیشروی هستید یا خیر. در این حالت شما پیشرفت کافی را مشاهده نمی‌کنید تا بتوانید انگیزه‌تان را حفظ کنید.

هرقدر مسیر نامطمئن‌تر و قله دورتر باشد، به طیف بزرگ‌تری از راهنمایان نیاز خواهید داشت. (۲۲) دشواری کار اینجاست که نکات مختلف را به‌نحوی کنار هم قرار دهید که جهت ترسیم مسیرتان کارساز بیفتند.

حتی اگر متخصص منتخبتان بتواند شما را به مسیر طی‌شده توسط خودش راهنمایی کند، وقتی از او بخواهید مسیر مختص به خودتان را به شما بدهد، به دومین مشکل بر خواهید خورد. شما نقاط قوت و ضعف یکسانی ندارید؛ سربالایی‌ها و سرازیری‌های مسیر او با فراز و فرودهای مسیر شما یکی نیستند. شاید به‌سوی همان جهت مدنظر آن‌ها حرکت کنید، ولی درواقع از هدف دورتر و دورتر شوید. این وضع سبب می‌شود تا مسیر آن‌ها برایتان ناآشنا باشد، همان‌طور که مسیر شما در منظر آنان ناآشناست.

‫در ازای موتزارت‌هایی که خیلی زود شروع به درخشیدن می‌کنند، چندین باخ وجود دارند که به‌آرامی پیشرفت می‌کنند و دیر شکوفا می‌شوند.