بریده‌هایی از کتاب شب‌های روشن( بخشی از خاطرات یک مرد رؤیایی)

از خود می‌پرسم: «با زندگیت چه کردی؟ بهترین سالهای عمرت را کجا به خاک سپردی؟ اصلاً زندگی کردی یا نه؟»

هر کس از ترس این که مبادا احساساتش مورد تمسخر قرار گیرد آن را هرچه بیشتر پنهان می‌دارد

صمیمیت و صداقت، واقعی‌ترین سلاح جوانان است.

یک دقیقۀ تمام خوشبختی، چرا نباید برای تمام عمر کافی باشد؟...

.... تا وقتی که هنوز اینجاست زیاد بد نیست: می‌توانم بیایم و هر دقیقه نگاهش کنم، اما فردا او را می‌برند. آن وقت من تنهایی چه کار کنم؟

اما می‌دانی که اگر کسی عاشق باشد گذشت هم دارد

.... تا وقتی که هنوز اینجاست زیاد بد نیست: می‌توانم بیایم و هر دقیقه نگاهش کنم، اما فردا او را می‌برند. آن وقت من تنهایی چه کار کنم؟

اگرچه از زنان شرم دارم، اما آن لحظه استثنایی بود... برگشتم، قدمی به سمت او رفتم. مطمئناً باید فریاد زده باشم: «خانم!» فریادی که بارها در رمان‌های روسی با عبارت «خانم زیبا» آمده است.