بریده‌هایی از کتاب یک پرتقال کوکی

دولت، در نهایت دست به دامن استخدام بی‌رحم‌ترین و خشن‌ترین اعضای جامعه می‌شود تا بتواند همه‌ی افراد دیگر را کنترل کند، این روی هم رفته، ایده‌ی جدید و بی‌سابقه‌ای نیست.

انسان چیزی بیش از یک محصولِ صرفِ وراثت یا محیط است.

«وقتی انسان نتواند انتخاب کند، از انسان بودنش باز می‌ماند.»

قضیه‌ی اخلاقی فیلم خیلی ساده است: اخلاق را نمی‌شود به‌زور در مغز کسی جا داد و حتا اگر در دنیای فانتزی و کارتون‌وارِ فیلم، این هم ممکن بشود، باز هم عملی غیراخلاقی است چون انسان باید بتواند بین درست و نادرست، خود دست به انتخاب بزند و صد البته که مسئولیت انتخابِ خود را هم به عهده بگیرد، شاید این سخن، بوی حرف‌های اگزیستانسیالیست‌ها را داشته باشد.

بر خلاف «۲۰۰۱: یک اودیسه‌ی فضایی،» «یک پرتقال‌کوکی» به دغدغه‌ها و نگرانی‌های خواننده‌ی این‌جایی نزدیک‌تر است. آن طور که مؤلف اثر گفته، مسئله این است که تا چه اندازه دولت می‌تواند بر جامعه کنترل داشته باشد؟ حد آزادی کجاست؟ و آیا می‌شود حق انتخاب اخلاقی را از «فردیت‌» ها سلب کرد؟

این دنیا دیگه به درد یه پیرمرد نمی‌خوره. آخه این دیگه چه جور دنیاییه؟