بریده‌هایی از کتاب یک پرتقال کوکی

اگر دنبال حفظ ارزش‌های اخلاقی هستیم، تغییر باید از درون انسان پدید آید نه این‌که از بیرون اعمال شود.»

«چیستی» همیشه باید پیش از «چگونگی» بیاید.

خوبی از درون می‌آید. خوبی انتخابی‌ست. انسانی که نتواند انتخاب کند، از انسان بودن، دست می‌کشد.

از شما می‌پرسم دوستان! آیا ارزشش را دارد؟

انتخاب! این پسر واقعاً هیچ انتخابی نداره. درسته؟ منفعت شخصی، ترس از درد فیزیکی باعث می‌شه، باعث می‌شه خودشو به اون شکل مضحک و عجیب، تحقیر کنه. عدم اخلاصش کاملاً مشهوده. حتی دیگه نمی‌تونه یه موجودی باشه که از نظر اخلاقی حق انتخاب داشته باشه.

چشم در برابر چشم؛ من می‌گم اگه کسی کتکت بزنه، تو هم باید کتکش بزنی، نه؟

این‌ خوش‌بینی نیست که روی افتخارات انسان بیش از حد مکث کنیم و به علائمِ جنون احتمالی او بی‌توجه باشیم؛ بلکه مثل کبک سر در برف کردن است. حکایتِ آن طبیبِ سرخوشی است که اندک‌زمانی قبل از خودکشی «ون‌گوگ» اعلام کرده بود که ون‌گوگ هیچ علائمی از جنون ندارد چرا که همچو نقاشی‌های زیبایی کشیده است.

می‌فهمی الکس؟ منظورم رو روشن گفتم؟ الکس: به‌روشنی یه دریاچه‌ی زلال فِرِد! به صافی آسمونی لاجوردی توی یه ظهر تابستونی! ‌ می‌تونی بهم اعتماد کنی فِرِد!

پناه بر خدا. یا حضرت فیل! پناه به ننه‌ی خود خدا! پناه به هرچی فرشته و قدیس توی آسموناس!

خیلی خب. حالا می‌فهمم اوضاع چه‌طوریاس. من مدام داشتم رنج می‌کشیدم و رنج می‌کشیدم و رنج می‌کشیدم و حالا همه می‌خوان به رنج کشیدنم ادامه بدم.