بریده‌هایی از کتاب بهانه‌ها را رها کنیم!

تمرین کنید که تفکر را به عنوان نوعی فعالیت بپذیرید و نه نوعی پرسه زدن ذهنی غیرپویا و ساکن ـ برای ذهن خود به عنوان هدیه گرانبهایی از سوی خالق بزرگ ارزش قایل شوید.

اگر فکر خود را درست کنید بقیه زندگی‌تان در مسیر خود قرار خواهد گرفت.

شما موجودی نفس ـ بنیاد نیستید بلکه نوعی از انرژی الهی در قالب مادی هستید

«تنها با خداگونه شدن است که می‌توانیم خدا را بشناسیم ـ و الهی شدن بدین‌معنی است که خود را با عناصر الهی، که در حقیقت تشکیل‌دهنده فطرت بنیادین ما هستند، همسو سازیم. گرچه ما به ویژه از روی نادانی ترجیح می‌دهیم ناآگاه باقی بمانیم. از کتاب فلسفه جاودانه اثر: آلدوس هاکسلی

شما نیز بخشی از آن خردی هستید که دنیاها را خلق می‌کند. در واقع ذهن شما جزیی از آن خرد است. با دانستن این مسئله، چگونه می‌توانید قبول کنید که بخشی از وجود شما غیرقابل دسترسی یا بازنویسی است؟

«زندگی ما همان چیزی است که افکار ما آن را می‌سازند.»

«من او را نمی‌بوسیدم، تنها بر دهانش نجوا می‌کردم.» چیکو مارکس (پاسخ مارکس به همسرش، وقتی او را در حال بوسیدن یکی از دخترهای گروه کر غافلگیر کرده بود.)

دشوار جلوه دادن چیزی در ذهن‌تان، قبل از این که حتی تلاشی را آغاز کرده باشید، تنها نوعی بهانه است.

بدانید در حال حاضر به دلیل آنچه در گذشته کرده‌اید از سوی سرنوشت تنبیه نمی‌شوید.

«گذشته را چیزی قطعی و ثابت تلقی نکنیم، یا چیزی تماماً بی‌حاصل، پوچ و توخالی. شاید اگر بر روی ویرانه‌های آن بالا رویم سرانجام به چیزی باشکوه‌تر دست یابیم.» هنری ودزورث لانگ‌فلو

«باید سعی کنم اشتباهات را وقتی معلوم شد اشتباه‌اند تصحیح کنم، و نظرات جدید را به محض آن که معلوم شد صحت دارند به عنوان نظرات درست بپذیرم.» آبراهام لینکلن

«اگر فکر خود را درست کنید بقیه زندگی‌تان در مسیر خود قرار خواهد گرفت.»

متوجه شده‌ام که ایجاد تغییرات به مراتب ساده‌تر از آن است که دیگران گفته بودند.

بنابراین اگر همیشه به مشکلات زندگی خود فکر کنید یا راجع به آن حرف بزنید، دقیقاً همان چیزی را که دوست ندارید به سوی خود جذب خواهید کرد.

رابطه ما با زمان حاضر، نوع رابطه ما را با زندگی مشخص می‌کند.

ذات زندگی در زمان حال قبول تمامی آن چیزهایی است که در حال حاضر وجود دارد.

نتیجه‌ای که گرفتم این است که زمان حاضر پادزهری است برای همه دردها و دشواری‌هایی که حس می‌کنیم و بر حسب عادت می‌خواهیم با انواع توجیهات و بهانه‌ها آنها را تسکین بخشیم.

فقط همین لحظه. کاملاً حاضر بودم بگذارم همه چیز هر آن‌گونه که هست باشد. نگران درد قفسه سینه‌ام نبودم. این که آب ممکن است چقدر سرد باشد، موج به کدام سو جریان دارد یا تداعی کارهایی که در فهرست کارهای روزمره‌ام قرار داشت.

سرچشمه هستی هرگز به کمبودها فکر نمی‌کند. شما چطور؟

جهان مادی ما و چیزهای موجود در آن در واقع یک ماشین لرزشی‌اند. حتی خود خلقت که چیزی را از عدم به وجود می‌آورد نوعی نوسان لرزشی است.